Recenzje Filmów

Zaśpiewaj mi piosenkę

2024

Zdrowy rozsądek mówi

wiek 10+ (i) Przemyślany, pięknie nakręcony dokument o wpływie technologii.

NR
2021
100 minut

Ratować Oceń film Obejrzyj lub kup

Rodzice mówią

Brak recenzjiDodaj swoją ocenę

Dzieci mówią

Brak recenzjiDodaj swoją ocenę Zdobądź to teraz

Wyszukiwanie opcji przesyłania strumieniowego i zakupu...

Common Sense to organizacja non-profit. Twój zakup pomaga nam pozostać niezależnym i wolnym od reklam.

Czy w tej recenzji pominięto coś na temat różnorodności?

Badania pokazują związek między zdrową samooceną dzieci a pozytywną, różnorodną reprezentacją w książkach, programach telewizyjnych i filmach. Chcesz pomóc nam im pomóc?

zaklęcie, aby odzyskać swojego byłego za darmo

Co rodzice powinni wiedzieć

Rodzice muszą to wiedziećZaśpiewaj mi piosenkęjest kontynuacją reżysera Thomasa Balmèsa po latach 2013Szczęście.Kontynuuje historię Peyangki, młodego mnicha buddyjskiego z Bhutanu, który ma teraz 18 lat (i nie jest tak oddany studiom religijnym jak jako dziecko). W pierwszym dokumencie wiejska wioska Peyangki znajdowała się na krawędzi odbioru elektryczności, telefonu i usług internetowych; dekadę później, wZaśpiewaj mi piosenkę, wszyscy — nawet chłopcy w klasztorze — są zapalonymi użytkownikami smartfonów i czasu na ekranie. Peyangki jest nawet w relacji tekstowej z Ugyen, dziewczyną z miasta, która skrywa kilka wielkich tajemnic. Nie ma tu zbyt wiele treści dla dorosłych, chociaż Ugyen pracuje jako gospodyni w barze karaoke, gdzie paru mężczyzn (wyglądających na pijanych) flirtuje i próbuje ją dotknąć / przytulić. Peyangki również zbiera i sprzedaje grzyby mężczyźnie, który zamienia je w leczniczą herbatę. Nie ma przemocy, ale młodzi mnisi bawią się zabawkowymi pistoletami i są później za to upominani. Peyangki również płacze i jest zdenerwowany.

Kontynuuj czytanie

Bądź na bieżąco z nowymi recenzjami.

Otrzymuj pełne recenzje, oceny i porady dostarczane co tydzień do swojej skrzynki odbiorczej. Subskrybuj

Opinie użytkowników

Rodzice mówią
Dzieci mówią

Nie ma jeszcze żadnych recenzji. Bądź pierwszą osobą, która oceni ten tytuł.

poziom czytania domu skorpiona

Dodaj swoją ocenę

Nie ma jeszcze żadnych recenzji. Bądź pierwszą osobą, która oceni ten tytuł.

Dodaj swoją ocenę

Jaka jest historia?

SING ME A SONG rozpoczyna się fragmentami poprzedniego filmu dokumentalnego Thomasa Balmèsa z 2013 rokuSzczęście, który towarzyszył 8-letniemu mnichowi Peyangki, jak modlił się, studiował i oczekiwał na przybycie elektryczności, wież komórkowych i Wi-Fi w jego wiejskiej wiosce w Bhutanie. Pokazano, że kładzie się spać jako chłopiec – a kiedy się budzi, w filmie pojawia się nagranie przedstawiające go 10 lat później, teraz 18-latka. Jest w tym samym pokoju, ale w zupełnie innym świecie: teraz wszyscy ludzie – nawet młodzi mnisi – stale używają swoich smartfonów. Mnisi na treningu recytują swoje modlitwy, ale także przewijają, oglądają, a nawet grają na swoich telefonach. Peyangki, niegdyś uważany za inkarnowanego lamę, daleki jest od poświęcenia się studiom religijnym; chce wrócić do swojego pokoju i wysłać SMS-a/porozmawiać ze swoją dziewczyną Ugyen przez WeChat. Chce zaoszczędzić pieniądze, aby ją odwiedzić, a może nawet zostawić dla niej życie klasztorne – podczas gdy Ugyen, która jest gospodynią w barze karaoke, ma wielkie tajemnice: jest samotną matką małej dziewczynki i planuje opuścić Bhutan .

Kontynuuj czytanie

Czy to jest dobre?

Balmès kronikuje młodość i względną niewinność Peyangki, aby wnikliwie zgłębić uniwersalne tematy dotyczące dojrzewania, wpływu technologii i pierwszej miłości. To genialne ze strony reżysera, zaczynając od materiału filmowego zSzczęście, nie tylko po to, aby zorientować tych, którzy nie znają pierwszego filmu dokumentalnego, ale także przypomnieć wszystkim, jak cicha była kiedyś wieś (wówczas Peyangki spędzał wolny czas biegając, śpiewając i robiąc sobie koronę z kwiatów). Dziesięć lat do przodu, a klasztor i inne budynki wciąż tam są, ale wszyscy są przyklejeni do swoich telefonów. Nazywanie filmu opowieścią ku przestrodze byłoby uproszczeniem, ponieważ Balmès nie osądza Peyangkiego za jego czyny; po prostu pokazuje, jak niestosowne jest obecne zachowanie z jego przeszłości i wytyczoną przed nim ścieżką. Niektóre z najbardziej odkrywczych scen filmu nie rozgrywają się między Peyangkim i Ugyenem (to nie jest tak naprawdę historia miłosna, chociaż romans jest z pewnością głównym elementem), ale między Peyangkim i młodszym mnichem z jego grupy w klasztorze.

Chwile między Peyangkim i jego młodszymi przyjaciółmi mnichami są przejmujące i brutalnie szczere. Starsi mnisi delikatnie pouczają Peyangki bezskutecznie, ale gdy młodszy rówieśnik prosi go, aby ponownie rozważył opuszczenie klasztoru, jest to niezwykle skuteczne. Zdjęcia górskiej scenerii klasztoru są wspaniałe, podkreślając wyjątkowe piękno miejsca prawie zagubionego w czasie. Kiedy akcja przenosi się do stolicy Bhutanu, Thimphu, zdjęcia są szybsze, dźwięki głośniejsze, a otoczenie zatłoczone. Peyangki przybywa do wielkiego miasta, aby sprawdzić, czy ma przyszłość z Ugyenem, i szybko uświadamia sobie, że życie, miłość i przyszłość nie są tym, co sobie wyobrażał. Jest to film kontemplacyjny, z wieloma tematami godnymi do omówienia, i cementuje Balmèsa jako jednego z najciekawszych współczesnych dokumentalistów o globalnym nastawieniu.

znaczenie 633

Kontynuuj czytanie

Porozmawiaj ze swoimi dziećmi o ...

Rodziny mogą rozmawiać o wpływie technologii i czasu spędzanego na ekranie na osoby wyróżnione wZaśpiewaj mi piosenkę. Jak media społecznościowe wpływają na Peyangki? A co z innymi mnichami?
Co uważasz za mocne strony postaci przedstawione przez różne osoby w filmie dokumentalnym?
Omów romantyczny związek w filmie. Co myślisz o tym, jak się rozwijało? Czy można powiązać, jak rozwija się romans za pośrednictwem czatu tekstowego i wideo?
Jak myślisz, co stanie się dalej? Jak myślisz, dlaczego reżyser zakończył film tak, jak to zrobił?
gdzie dzikie rzeczy są podsumowaniem książki

Kontynuuj czytanie