Recenzje Filmów

Srebrna smuga

2024

Zdrowy rozsądek mówi

wiek 16+ (ja) Komedia Wilder/Pryor z lat 70. zawiera przemoc, przekleństwa, seks.

PG
1976
108 minut

Zapisać Oceń film Dzielić Obejrzyj lub kup

Rodzice mówią

Brak recenzjiDodaj swoją ocenę

Dzieci mówią

Brak recenzjiDodaj swoją ocenę Zdobądź to teraz

Wyszukiwanie opcji przesyłania strumieniowego i zakupu...

Common Sense to organizacja non-profit. Twój zakup pomaga nam pozostać niezależnym i wolnym od reklam.

Czy ta recenzja pominęła coś na temat różnorodności?

Badania pokazują związek między zdrową samooceną dzieci a pozytywną, różnorodną reprezentacją w książkach, programach telewizyjnych i filmach. Chcesz pomóc nam im pomóc?

Co rodzice powinni wiedzieć

Rodzice muszą to wiedziećSrebrna smugato film z 1976 roku, w którym Gene Wilder i Richard Pryor łączą siły, by powstrzymać morderczego złodzieja sztuki w pędzącym pociągu. W prawdopodobnie najsłynniejszej scenie filmu, w łazience na dworcu kolejowym, postać Pryora wkłada czarną pastę do butów, okulary przeciwsłoneczne i kapelusz, aby postać Wildera wyglądała na Afroamerykanina, a tym samym ucieka przed czujnym okiem policji, uważając go za mordercę. Postać Pryora uczy bohatera Wildera, jak mówić, chodzić i tańczyć jak Afroamerykanin, i podczas gdy sposób i założenie, w którym jest przedstawiany, jest bardziej żartem kosztem białego bohatera, ci wrażliwi lub zaciekle przeciwni wszelkim przedstawieniom białych ludzi w czarnej twarzy powinno albo unikać tego filmu, albo wykorzystać go jako okazję do dyskusji na temat okrutnych i niszczących stereotypów, jakie niesie ze sobą na scenie minstrelsy w amerykańskiej rozrywce. Antagoniści dwukrotnie używają słowa na „N”. Inne wulgaryzmy to „p---y”, „s--t” i „t-ts”. Częste insynuacje i entendre seksualne, w tym odniesienia do seksu oralnego. Częsta przemoc: potyczki z bronią palną, postacie zabite bronią palną z tłumikami, włóczniami, postacie pobite przez bandytów, postacie wyrzucane z jadących pociągów, niekontrolowany pociąg jedzie z maksymalną prędkością w kierunku Union Station w Chicago, narażając życie setki ludzi w środku. Występuje picie, palenie i zażywanie narkotyków.

Bądź na bieżąco z nowymi recenzjami.

Otrzymuj pełne recenzje, oceny i porady dostarczane co tydzień do swojej skrzynki odbiorczej. Subskrybuj

Opinie użytkowników

Rodzice mówią
Dzieci mówią

Nie ma jeszcze żadnych recenzji. Bądź pierwszą osobą, która oceni ten tytuł.

Dodaj swoją ocenę

Nie ma jeszcze żadnych recenzji. Bądź pierwszą osobą, która oceni ten tytuł.

Dodaj swoją ocenę

Jaka jest historia?

George ( Gene Wilder ) jest autorem poradników, który wsiada do pociągu SREBRNA STRAK, wyjeżdżając z Los Angeles, jadąc do Chicago. Spotyka pijanego sprzedawcę (Ned Beatty), który mówi mu, że pociąg to „katówka na kołach”. Wkrótce potem do George'a podchodzi Hilly (Jill Clayburgh), atrakcyjna kobieta, która pracuje jako sekretarka dla wybitnego badacza sztuki, również w pociągu. Natychmiast zapala się romantyczna iskra i oboje wracają do pokoju Hilly. Gdy zbliżają się do miłości, George widzi martwe ciało wiszące do góry nogami w oknie pociągu. Ciało spada, zanim Hilly je widzi, a ona myśli, że George jest po prostu podenerwowany, ponieważ podróżuje pociągiem. Jednak jego podejrzenia okazują się prawdziwe po tym, jak ma nieprzyjemne kontakty z niektórymi podejrzanymi postaciami kręcącymi się po pokoju uczonego sztuki i zostaje wyrzucony z pociągu na środku pustkowia przez jednego z bandytów. Wiedząc, że doszło do morderstwa, George musi znaleźć sposób na powrót do Srebrnej Pasy, nawet jeśli oznacza to przejażdżkę miotełką do zboża na najbliższy przystanek pociągu. Po powrocie do pociągu wpada na pijanego sprzedawcę, który ujawnia, że w rzeczywistości jest agentem FBI o imieniu Sweet, który jest na tropie człowieka stojącego za morderstwem, handlarzem dziełami sztuki, który zabije każdego, kto wie, że jego obrazy to fałszerstwa. w tym szef Hilly, a nawet sam Sweet. George ponownie wysiada z pociągu, w Kansas, i znajduje się poza biurem szeryfa małego miasteczka, gdzie spotyka Grovera (Richard Pryor), lokalnego złodzieja samochodów, który jest zbyt chętny, by pomóc George'owi wymknąć się szponom lokalnej policji. którym powiedziano, że George jest poszukiwany za morderstwa w pociągu. George i Grover muszą razem znaleźć sposób, aby George wrócił do Srebrnej Pasy, udowodnił swoją niewinność, powstrzymał prawdziwego zabójcę przed ponownym zabijaniem, a następnie powstrzymał Srebrną Pasę przed wymknięciem się spod kontroli i prosto na Union Station w Chicago.

Czy to jest dobre?

Komedia erotyczna, komedia romantyczna, tajemnica, thriller szpiegowski, film z kumplami, film katastroficzny... ten film stara się łączyć wszystkie gatunki finansowe z połowy lat 70., z mieszanymi wynikami. Dialog, zwłaszcza na początku, brzmi przestarzale i wydaje się niepotrzebny, jakby film robił wszystko, by wyjaśnić, że dwoje pijanych osób może spotkać się w wagonie barowym i wrócić do jednego ze swoich pokoi, aby uprawiać seks. I jakby bycie odpowiedzialnym za śmierć wielu niewinnych ludzi w Europie nie wystarczyło, kryminalny handlarz dziełami sztuki (w tej roli Patrick McGoohan) używa słowa „N” do postaci Richarda Pryora, gdy udaje niezdarnego kelnera, na wypadek trzeba było się upewnić, że to w rzeczywistości „zły facet”.

Niemniej jednak chemia między Pryorem i Wilderem, tak ciężka jak scena, która ich łączy, jest magiczna. Jednak aspekt „kumpelskiego filmu” jest tak małą częścią filmu, że końcowy rezultat jest takiSrebro Smugastara się być wszystkim, ale w końcu nie jest żadną konkretną rzeczą.

Porozmawiaj ze swoimi dziećmi o ...

Rodziny mogą rozmawiać o przedstawieniach ras w filmach. WSrebrna smuganajbardziej pamiętna scena, aby pomóc postaci Gene'a Wildera wydostać się ze szponów organów ścigania, które chcą oskarżyć go o morderstwo, którego nie popełnił, postać Richarda Pryora kupuje czarną pastę do butów, okulary i kapelusz od afrykańsko- Amerykanin czyściciel butów i przebiera Wildera za Afroamerykanina. Czy jest to utrwalanie rasistowskich „minstreli” pokazów, w których biali wykonawcy przybierali „czarną twarz” i rozmawiali z moim humorem, aby nie angażować się w najgorsze stereotypy Afroamerykanów? A może ta scena stawia minstrelsy na głowie i zamiast tego sprawia, że biała postać wygląda śmiesznie?
W połowie lat 70. wielkimi hitami były „filmy katastroficzne” z udziałem samolotów, łodzi i wysokich budynków. Jak ten film stara się pasować do tego gatunku? Jakich innych gatunków porusza ten film?
Richard Pryor i Gene Wilder nakręcili serię „filmów o kumplach” w latach 70. i 80., w których dwie postacie, które nie mają ze sobą wiele wspólnego, muszą współpracować, aby pokonać przeszkody, które oboje napotykają. Jakie są inne przykłady tego gatunku, a kim są inne znane pary aktorów, które często ze sobą współpracowały?
Gdyby ten film został przerobiony, jak byś go zaktualizował?