Recenzje Filmów

Pewnego razu w Wenecji

2024

Zdrowy rozsądek mówi

wiek 17+ (ja) Dojrzały humor w głupkowatym, ale brutalnym kaprysie kryminalnym.

NR
2017
95 minut

Zapisać Oceń film Dzielić Obejrzyj lub kup

Rodzice mówią

wiek 16+ Na podstawie

Dzieci mówią

Brak recenzjiDodaj swoją ocenę Zdobądź to teraz

Wyszukiwanie opcji przesyłania strumieniowego i zakupu...

Common Sense to organizacja non-profit. Twój zakup pomaga nam pozostać niezależnym i wolnym od reklam.

Czy w tej recenzji pominięto coś na temat różnorodności?

Badania pokazują związek między zdrową samooceną dzieci a pozytywną, różnorodną reprezentacją w książkach, programach telewizyjnych i filmach. Chcesz pomóc nam im pomóc?

Co rodzice powinni wiedzieć

Rodzice muszą to wiedziećPewnego razu w Wenecjito komedia kryminalna z Brucem Willisem, opowiadająca o kilku barwnych postaciach ze społeczności południowej Kalifornii. Zawiera wiele przesadnej przemocy z użyciem broni i strzelania, granatów, eksplozji, wypadków samochodowych oraz postaci bitych, rannych, wiązanych i uderzanych tępymi przedmiotami. Język jest również silny, z wieloma zastosowaniami „f--k”, „s--t” i nie tylko. Treści erotyczne dla dorosłych obejmują sceny erotyczne i/lub sytuacje seksualne, na których widać nagie męskie pośladki i kobiece piersi. Graffiti na boku budynku przedstawia kilka bardzo graficznych aktów seksualnych. Pokazywane są i wymieniane prostytutki, a mężczyzna uczestniczy w spotkaniu dla osób uzależnionych od seksu. Bohaterem drugoplanowym jest handlarz narkotyków, a sprawa kokainy jest ważna dla fabuły. Pokazano palenie i wymieniono inne narkotyki; niektóre postacie wydają się ukamienowane. Film nie zbliża się do sztuki, ale jeśli nastrój jest odpowiedni, jest to głupia zabawa.

Bądź na bieżąco z nowymi recenzjami.

Otrzymuj pełne recenzje, oceny i porady dostarczane co tydzień do swojej skrzynki odbiorczej. Subskrybuj

Opinie użytkowników

Rodzice mówią
Dzieci mówią

Dorosły Napisane przez Daniela L. 1 sierpnia 2020 r. wiek 16+

R: intensywna brutalna przemoc, nagość, trochę seksu i ostry język Zgłoś tę recenzję

Dodaj swoją ocenęWidzieć wszystko .

Nie ma jeszcze żadnych recenzji. Bądź pierwszą osobą, która oceni ten tytuł.

Dodaj swoją ocenę

Jaka jest historia?

W PIERWSZYM CZASIE W WENECJI prywatny detektyw Steve Ford (Bruce Willis) jest rozpoznawalną postacią w swojej dzielnicy w Wenecji w Kalifornii. Kiedy zostaje przyłapany na spaniu z odnalezioną kobietą, ucieka nagi na deskorolce. Prowadzi to do pracy polegającej na odzyskaniu skradzionego samochodu handlarzowi narkotyków o imieniu Spyder (Jason Momoa). Ale zanim wszystko się uspokoi, pies Steve'a, Buddy, zostaje skradziony i wygląda na to, że jest w to zamieszany niebezpieczny Spyder. I to w jakiś sposób łączy się z inną sprawą: Żyd Lou (Adam Goldberg) jest nękany graficznymi graffiti na swoim budynku i chce złapać winowajcę. Najlepszy przyjaciel Steve'a, kierownik sklepu surfingowego Dave ( John Goodman ), postanawia pomóc w rozwinięciu tej splątanej serii wydarzeń, która obejmuje również sprawę narkotyków i pieniędzy pożyczonych od rekina pożyczkowego. Przez to wszystko, uczeń Steve'a, John (Thomas Middleditch), jest dostępny do opowiedzenia.

Czy to jest dobre?

Kolejny z długiej linii inspirowanych Tarantino, wieloznacznych komicznych kaprysów kryminalnych, ten film pozostaje na palcach podczas wiru przebiegłego humoru, chłodnych postaci i kolorowych sytuacji. Absurdalna fabułaPewnego razu w Wenecjiwciąż szarżuje głupkowatym chodem, nie dając bohaterowi nawet czasu na sen. Willis jest świeży i jest w swoim fajnym, zarozumiałym najlepszym wydaniu, a reżyser Mark Cullen – który wcześniej napisał scenariusz do okropnego pojazdu Willis Ukryj się - daje szansę zabłysnąć całej obsadzie podtrzymującej. Tylko postać Middleditcha, która opowiada, jest trochę zbyt niedbała.

co to jest zew dzikiej oceny?

Szczególnie zabawne jest – o dziwo –Gra o tronMomoa, który nadaje swojemu handlarzowi narkotyków charakterowi (który kiedyś podobno zabił baristę Starbucks za błędną pisownię jego nazwiska) cichą godność. Inne żarty są obszerne i celowo obraźliwe, ale unoszone z duchem.Pewnego razu w Wenecjijest daleki od dzieła sztuki, a w filmografii Willisa jest mu bliżej Samiec alfa lub Szczęśliwa liczba Slevin niż Netto lub Pulp Fiction , ale to jasny, słoneczny, głupi film i być może warty obejrzenia w telewizji.

Porozmawiaj ze swoimi dziećmi o ...

Rodziny mogą o tym rozmawiaćPewnego razu w Wenecjiprzemoc . Czy to jest realistyczne czy kreskówkowe? Jak ton filmu wpływa na jego oddziaływanie?
Jak przedstawiany jest seks? Czy akty seksualne są pokazywane jako związki emocjonalne? Coś jeszcze? Rodzice, rozmawiajcie z nastolatkami o własnych wartościach dotyczących seksu i związków.
Czy narkotyki i/lub palenie są glamour? Czy są konsekwencje ich używania? Dlaczego to ma znaczenie?
Kiedy prymitywny/przesadny humor jest zabawny, a kiedy przekracza granicę? Kto decyduje, gdzie jest „linia”?