Recenzje Filmów

Pieniądze mówią

2024

Zdrowy rozsądek mówi

wiek 16+ (ja) Ciągły język i przemoc w datowanej na lata 90. komedii akcji.

R
1997
97 minut

Zapisać Oceń film Dzielić Obejrzyj lub kup

Rodzice mówią

Brak recenzjiDodaj swoją ocenę

Dzieci mówią

Brak recenzjiDodaj swoją ocenę Zdobądź to teraz

Wyszukiwanie opcji przesyłania strumieniowego i zakupu...

Common Sense to organizacja non-profit. Twój zakup pomaga nam pozostać niezależnym i wolnym od reklam.

Czy w tej recenzji pominięto coś na temat różnorodności?

Badania pokazują związek między zdrową samooceną dzieci a pozytywną, różnorodną reprezentacją w książkach, programach telewizyjnych i filmach. Chcesz pomóc nam im pomóc?

Co rodzice powinni wiedzieć

Rodzice muszą to wiedziećPieniądze mówiąto komedia akcji z 1997 roku, w której Chris Tucker i Charlie Sheen grają niezwykłą parę, która musi przetrwać i jakoś powstrzymać brutalny gang przemytników. Wulgaryzmy są szeroko zakrojone i nieprzerwane, w tym „k--k”, „matka---er” i słowo na „N”. Stosowane są również łuki. Spodziewaj się mnóstwa przemocy w filmach akcji, w tym ogromnych strzelanin między dobrymi i złymi facetami, walki ze wszystkim, od pięści po broń palną i wyrzutnie rakiet. Uzbrojone w karabin maszynowy złoczyńcy zatrzymują więzienny autobus i zabijają wszystkich, z wyjątkiem dwóch osób, zanim wysadzą go w powietrze. Helikoptery eksplodują. Postać zabita przez spadające światła stadionu. W jednej ze scen jest zbliżenie na kobiece pośladki w stringach i kabaretkach. Martini, szampan, picie piwa. Palenie cygar.

Bądź na bieżąco z nowymi recenzjami.

Otrzymuj pełne recenzje, oceny i porady dostarczane co tydzień do swojej skrzynki odbiorczej. Subskrybuj

Opinie użytkowników

Rodzice mówią
Dzieci mówią

Nie ma jeszcze żadnych recenzji. Bądź pierwszą osobą, która oceni ten tytuł.

Dodaj swoją ocenę

Nie ma jeszcze żadnych recenzji. Bądź pierwszą osobą, która oceni ten tytuł.

Dodaj swoją ocenę

Jaka jest historia?

W MONEY TALKS Franklin Hatchett (Chris Tucker) jest drobnym oszustem i kasiarzem biletów, pracującym w myjni samochodowej. Kiedy reporter wiadomości telewizyjnych James Russell (Charlie Sheen) przybywa do myjni samochodowej, aby zdemaskować Franklina i zmusić go do przyznania się do swoich zbrodni, policja przybywa i aresztuje go, uprzedzony przez Russella. W drodze do więzienia w więziennym autobusie Franklin dzieli kajdanki z francuskim przestępcą Raymondem Villardem. Podczas przechodzenia przez most banda mężczyzn uzbrojonych w karabiny maszynowe okrąża autobus i zabija wszystkich na pokładzie oprócz Villarda i Hatchetta, a to tylko dlatego, że jest do niego przykuty kajdankami. Podczas lotu helikopterem Hatchett podsłuchuje, jak Villard omawia sekretną skrytkę skradzionych diamentów, po czym ucieka z helikoptera, zanim zginie. Wkrótce dowiaduje się, że jest poszukiwany przez policję i kontaktuje się z Russellem w nadziei, że jego raport może oczyścić jego imię. Russell, który właśnie został zwolniony przez kierownika stacji, jest teraz ponownie zatrudniony, jeśli uda mu się przełamać tę historię w czasie Tygodnia Sweeps. Russell jest również zaręczony z Grace (Heather Locklear) i jest w drodze na próbną kolację i musi zabrać ze sobą Hatchetta. W jakiś sposób ta nieprawdopodobna para musi znaleźć sposób, by udowodnić niewinność Hatchetta, zapobiec rozpadowi zbliżających się planów małżeńskich Russella, powstrzymać Villarda i jego popleczników oraz znaleźć tajną skrytkę diamentów.

Czy to jest dobre?

Nieudana chemia, banalna fabuła i przestarzałe, ale nie w dobry sposób. To mniej więcej podsumowujePieniądze mówią, jedna z tych komedii akcji z lat 90., która opiera się na założeniu, że jeśli wszystko jest tak przesadzone i przesadzone, jak to tylko możliwe – czy to język, przemoc, czy komedia poprzez krzyk – na pewno coś zadziała. Oczywiście, filmy takie jak te nie powinny być przełomowym kinem o zapierającej dech w piersiach oryginalności, ale jest moment, w którym wszystko to wydaje się być niekończącą się serią eksplozji, wykrzykiwanych przekleństw i czegoś o brakującej skrytce diamentów. Ogólnie rzecz biorąc, ten przestarzały bombast bardziej prawdopodobnie wywoła ból głowy niż wywoła śmiech.

Wcielając się w „nieprawdopodobnych partnerów”, Chris Tucker i Charlie Sheen nie są tak źli, jak można by przypuszczać, ale to też nic specjalnego. Tucker ma swoje chwile, ale są one bardzo nieliczne, a tak wiele jego charakterystycznych krzyków daje wolną rękę. Z reżyserem Brettem Ratnerem wydaje się to prawie jak trening dlaGodziny szczytufilmy, które nakręcą razem w niedalekiej przyszłości. Jest taki żart dotyczący włoskiego piosenkarza z lat 40. i 50. Vic Damone, który prawie działa ze względu na kompletną absurdalność założenia, ale wkrótce schodzi na ziemię szybciej, niż potrzeba żartów, by wyczerpać się w pomniejszych utworach sir Adama Sandlera. To ma być bezmyślna rozrywka, ale wydaje się bardziej przestarzały powrót do wszystkiego, co straszne, co wykluło się z bombastycznie głupich hitów filmowych z lat 90. XX wieku.

Porozmawiaj ze swoimi dziećmi o ...

Rodziny mogą rozmawiać o używaniu przekleństw wPieniądze mówią. Czy to wzbogacało komedię, czy wydawało się nieuzasadnione? Dlaczego?
Jakie są inne przykłady filmów, w których dwie „przeciwieństwa” muszą współpracować, aby powstrzymać złoczyńców? W jaki sposób „przeciwne” postacie wzmacniają komedię? Jak myślisz, dlaczego jest to tak popularna fabuła w filmach?
Jaka część przemocy wydawała się konieczna w historii i gdzie wydawała się przesadzona?