Recenzje Filmów

Piosenka miłosna dla Bobby'ego Longa

2024

Zdrowy rozsądek mówi

wiek 18+ (ja) Nie dla dzieci i nie warto dla dorosłych.

R
2004
119 minut

Zapisać Oceń film Dzielić Obejrzyj lub kup

Rodzice mówią

wiek 17+ Na podstawie

Dzieci mówią

Brak recenzjiDodaj swoją ocenę Zdobądź to teraz

Wyszukiwanie opcji przesyłania strumieniowego i zakupu...

Common Sense to organizacja non-profit. Twój zakup pomaga nam pozostać niezależnym i wolnym od reklam.

Czy w tej recenzji pominięto coś na temat różnorodności?

Badania pokazują związek między zdrową samooceną dzieci a pozytywną, różnorodną reprezentacją w książkach, programach telewizyjnych i filmach. Chcesz pomóc nam im pomóc?

Co rodzice powinni wiedzieć

Rodzice muszą wiedzieć, że ten film nie jest odpowiedni dla dzieci. Film ma niezwykle mocny język i wyraźne odniesienia do seksu. Postacie palą i nadużywają alkoholu.

Bądź na bieżąco z nowymi recenzjami.

Otrzymuj pełne recenzje, oceny i porady dostarczane co tydzień do swojej skrzynki odbiorczej. Subskrybuj

Opinie użytkowników

Rodzice mówią
Dzieci mówią

Dorosły Napisane przez Rona L. 27 marca 2018 r. wiek 17+

Ten film jest fantastyczny. Obsada jest wiarygodna i szczera, opowiadając o niefortunnym, a nawet tragicznym życiu tytułowego bohatera, Bobby'ego Longa. Film s... Zgłoś tę recenzję Rodzic 10, 14 i 17-latka Ze scenariuszem TieDyeGala 30 maja 2010 wiek 17+ To wspaniały film dla osób w wieku 18+, których nie obraża język i sytuacje z dorosłymi. Historia jest piękna i pokazuje autentyczne relacje w... Zgłoś tę recenzję

Dodaj swoją ocenęWidzieć wszystko .

Nie ma jeszcze żadnych recenzji. Bądź pierwszą osobą, która oceni ten tytuł.

Dodaj swoją ocenę

Jaka jest historia?

Pursy (Scarlett Johannson) zbyt późno dowiaduje się, że zmarła jej matka, Lorraine. Kiedy przybywa, pogrzeb się kończy, a ona zostaje w domu, którego właścicielem jest jej matka. Dwóch mężczyzn, którzy wynajmują dom, Bobby (John Travolta) i Lawson (Gabriel Macht), boją się utraty domu. Więc przekonują Pursy, że Lorraine zostawiła dom ich trójce. Więc Pursy się wprowadza.

Czy to jest dobre?

PIEŚŃ MIŁOSNA DLA BOBBY LONG to jeden z tych nieznośnych filmów, w których trzy pakiety dziwactwa i fabuły, mające na celu przybliżenie postaci, są rzucane razem z powodu fantazji jakiegoś pisarza. Pisarz może mieć nadzieję, że pokaże im, jak uczą się czegoś od siebie nawzajem lub coś dla siebie znaczą, ale prawdziwa fantazja polega na tym, że po prostu złożenie tego wszystkiego na ekranie sprawi, że będzie to coś wartego obejrzenia. Nie jest. A tak przy okazji, pomysł, że dając swoje postacie cytaty od wielkich pisarzy jako dialog, sprawi, że będą wyglądać mądrze, to również fantazja. Podobnie jest z pomysłem, że wielkoduszność w południowych akcentach przekształca tandetne zachowania i zmęczone formuły w coś wielkiego i gotyckiego. Jeśli wybierasz się na nędzę Faulknera, musisz pisać lepiej niż to.

Ten film jest zasadniczo błędny. Gdyby miał poczucie humoru, mógłby znaleźć trochę energii i ducha, ale jego wyolbrzymiony pogląd na własne spostrzeżenia i jego zasadnicza fałszywość sprawiają, że jest to długa harówka do zaskakującego zakończenia. Czy znajdzie sposób, by wybaczyć matce, że ją porzuciła? Czy znajdzie w sobie zasoby, których nigdy sobie nie wyobrażała? Czy odkryje, że ci dwaj mężczyźni, choć za dużo piją) mają głęboko poetyckie dusze i kochające serca? Czy będą jakieś ważne rewelacje dotyczące mamy i… taty? Pewnie. Czy widzowie będą się tym przejmować? Nie tak bardzo.