Recenzje Filmów

Myślę, że jesteśmy teraz sami

2024

Zdrowy rozsądek mówi

wiek 14+ (ja) Mocny język, picie w postapokaliptycznym dramacie.

R
2018
93 minuty

Zapisać Oceń film Dzielić Obejrzyj lub kup

Rodzice mówią

Brak recenzjiDodaj swoją ocenę

Dzieci mówią

wiek 14+ Na podstawie 1 recenzja Zdobądź to teraz

Wyszukiwanie opcji przesyłania strumieniowego i zakupu...

Common Sense to organizacja non-profit. Twój zakup pomaga nam pozostać niezależnym i wolnym od reklam.

Czy w tej recenzji pominięto coś na temat różnorodności?

Badania pokazują związek między zdrową samooceną dzieci a pozytywną, różnorodną reprezentacją w książkach, programach telewizyjnych i filmach. Chcesz pomóc nam im pomóc?

Co rodzice powinni wiedzieć

Rodzice muszą to wiedziećMyślę, że jesteśmy teraz samito postapokaliptyczny dramat o dwóch postaciach (Peter Dinklage i Elle Fanning), które łączą się jakiś czas po tym, jak nieznana katastrofa sprawiła, że prawie wszyscy inni na Ziemi nagle giną. Jest trochę mocnego języka (w tym kilka zastosowań „f--k”) i picie, czasami w nadmiarze, a niektóre z nich prawdopodobnie przez nastolatka. Pokazane są wysuszone martwe ciała (bez szczegółów), a także śmiertelna strzelanina z niewielką ilością krwi. Znaki całują się, a seks jest implikowany, ale nie pokazany.

Bądź na bieżąco z nowymi recenzjami.

Otrzymuj pełne recenzje, oceny i porady dostarczane co tydzień do swojej skrzynki odbiorczej. Subskrybuj

Opinie użytkowników

Rodzice mówią
Dzieci mówią

Nie ma jeszcze żadnych recenzji. Bądź pierwszą osobą, która oceni ten tytuł.

Dodaj swoją ocenę

Nie ma jeszcze żadnych recenzji. Bądź pierwszą osobą, która oceni ten tytuł.

Dodaj swoją ocenęWidzieć wszystko 1 recenzja dla dzieci .

Jaka jest historia?

W MYŚLĘ, ŻE JESTEŚMY TERAZ SAM, minęło trochę czasu po tym, jak nieznane nieszczęście spowodowało, że prawie wszyscy na Ziemi nagle padli martwi. Inteligentny, milczący człowiek o imieniu Del (Peter Dinklage) miota się po swoim mieście. Sprząta domy, zakopuje zwłoki i generalnie przywraca porządek. Potem pojawia się młoda kobieta o imieniu Grace (Elle Fanning) i nie chce odejść.

Czy to jest dobre?

Ten postapokaliptyczny dramat to dwa akty nastrojowego studium postaci i jeden akt innego rodzaju filmu, który zderza się ze wszystkim, co było wcześniej. W większości jest to dobrze zrobiona opowieść o mężczyźnie, który zamknął to, co zostało ze świata, i młodej kobiecie, która z niego wypadła. W przeciwieństwie do większości filmów, których akcja rozgrywa się po „końcu świata”, przetrwanie nie jest problemem wMyślę, że jesteśmy teraz sami; Del ma się dobrze, dziękuję. Hordy odzianych w skóręMad MaxUciekinierzy w stylu nie grożą, że go zabiją i zjedzą złowione przez niego ryby, kiedy tylko zechce, w malowniczym jeziorze miasteczka. Po prostu składa swój ograniczony świat (w jego mieście było tylko 1600 mieszkańców, zanim wszyscy zginęli) z powrotem w całość, popijając wino i czytając w nocy. Wtargnięcie Grace jest bardziej niedogodnością niż wstrząsającym wydarzeniem.

Tak więc przez około trzy czwarte filmu widzowie spokojnie przyglądają się tej dwójce, obserwując rozwój ich związku. Wtedy znikąd pojawia się mniej angażujący film, który ma posmak „przesłań” narracji, których nie ma w inny sposób. Skręt ostro w lewo jest szczególnie problematyczny, ponieważ rodzi poważne pytania o okoliczności, o które widzowie zostali poproszeni wcześniej. To powiedziawszy, występy są w porządku (pojawiają się także Paul Giamatti i Charlotte Gainsbourg), a atmosfera, którą tworzy wielokrotnie nagradzana autorka zdjęć Reed Morano w jej drugim filmie reżyserskim, jest spokojna i wciągająca. W scenariuszu jest kilka poruszających szczegółów, takich jak sposób, w jaki Del odzyskuje portrety rodzinne z każdego domu, który oczyszcza ze zmarłych. Ale ponieważ stawka nie wydaje się zbyt wysoka, aż do źle dopasowanego trzeciego aktu,Myślę, że jesteśmy teraz saminie zapada w pamięć.

Porozmawiaj ze swoimi dziećmi o ...

Rodziny mogą opowiadać o uroku postapokaliptycznych opowieści. JakMyślę, że jesteśmy teraz samiporównać do innych w tej kategorii? Czym jest inaczej? Czy jest to mniej lub bardziej przekonujące niż to, co zwykle widzisz?
Czy wierzyłeś w rozwój relacji głównych bohaterów?
Czy uważasz tu kogoś za wzór do naśladowania? Dlaczego lub dlaczego nie?