Recenzje Filmów

Chris Brown: Witaj w moim życiu

2024

Zdrowy rozsądek mówi

wiek 16+ (ja) Dzień dobry Ameryko.

' /> Egocentryczny dokument o znanym piosenkarzu ma przemoc.

NR
2017
79 minut

Zapisać Oceń film Dzielić Obejrzyj lub kup

Rodzice mówią

wiek 14+ Na podstawie

Dzieci mówią

Brak recenzjiDodaj swoją ocenę Zdobądź to teraz

Wyszukiwanie opcji przesyłania strumieniowego i zakupu...

Common Sense to organizacja non-profit. Twój zakup pomaga nam pozostać niezależnym i wolnym od reklam.

Czy w tej recenzji pominięto coś na temat różnorodności?

Badania pokazują związek między zdrową samooceną dzieci a pozytywną, różnorodną reprezentacją w książkach, programach telewizyjnych i filmach. Chcesz pomóc nam im pomóc?

Co rodzice powinni wiedzieć

Rodzice muszą to wiedziećChris Brown: Witaj w moim życiuto film dokumentalny z 2017 roku o kontrowersyjnym artyście. To, co jest zniechęcające w tym filmie, to sposób, w jaki dobrze znane akty napaści i pobicia Browna na Rihannie i innych są opisane w kategoriach tego, co zrobili w karierze muzycznej Browna, zamiast tego, jak okropne były te działania. Okazja do konstruktywnego dialogu w tych kwestiach jest marnowana, próbując pokazać światu, że Chris Brown – zgodnie z zeznaniami celebrytów w filmie – wystarczająco wycierpiał za swoje zbrodnie i jest naprawdę, według Rity Ory, „kochającym”. , troskliwa i wspaniała osoba. Podczas gdy fani Browna zobaczą to, co chcą zobaczyć, fakt, że ten dokument został wyprodukowany przez Chrisa Browna, powinien ci coś powiedzieć. Jest obrazowa mowa o przemocy Browna wobec Rihanny i innych oraz obrazy pobitej twarzy Rihanny. Wielokrotnie używa się 'F--k' i wariacji, podobnie jak słowo 'N'. Są wzmianki o przyjmowaniu Xanax, piciu i paleniu marihuany. Brown opowiada o tym, jak chłopak jego matki pobił matkę, gdy był małym chłopcem i jak chłopak próbował popełnić samobójstwo, strzelając sobie w głowę, i zamiast umrzeć, chłopak stracił wzrok. Są wzmianki o walce Browna z Frankiem Oceanem o miejsce parkingowe, walce z Drake'iem i zniszczeniu przez niego pokoju za kulisami na planieDzień dobry Ameryko.

saint seiya: legenda sanktuarium

Bądź na bieżąco z nowymi recenzjami.

Otrzymuj pełne recenzje, oceny i porady dostarczane co tydzień do swojej skrzynki odbiorczej. Subskrybuj

Opinie użytkowników

Rodzice mówią
Dzieci mówią

Dorosły Ze scenariuszem Bettiszecsi 24 lipca 2019 r. wiek 3+

Rodziny kocham to! Zgłoś tę recenzję Dorosły Napisane przez Cuban_bajan 2 stycznia 2019 wiek 16+

Po obejrzeniu tego filmu możesz zobaczyć prawdziwą siłę Chrisa w tej branży muzycznej. Wiele przeszedł i wciąż wiele przechodzi, ale udaje mu się... Zgłoś tę recenzję

Dodaj swoją ocenęWidzieć wszystko .

Nie ma jeszcze żadnych recenzji. Bądź pierwszą osobą, która oceni ten tytuł.

Dodaj swoją ocenę

Jaka jest historia?

CHRIS BROWN: WELCOME TO MY LIFE pokazuje, jak piosenkarz stara się iść naprzód w życiu. Jest kroniką błyskawicznego rozwoju Chrisa Browna jako młodego nastolatka i spadkobiercy Michaela Jacksona, jego nocnego upadku w następstwie napadu i zarzutów pobicia po uderzeniu Rihanny, gdy byli w gorącej kłótni w jego Lamborghini, a także procesy, więzienia i ciągłe problemy z gniewem i przemocą oraz to, jak wykorzystał te doświadczenia do pisania piosenek i powrotu na szczyty list przebojów. Opowiada o tym, jak zrobił to w przemyśle muzycznym, i graficznie omawia znane incydenty, które trafiły na nagłówki na całym świecie, i co próbował zrobić, aby stać się lepszym człowiekiem. Poprzez wywiady i referencje znanych osobistości, takich jak Jennifer Lopez i Usher, dokument próbuje umieścić Browna w górnym panteonie wielkich i być może kultowych wykonawców naszych czasów.

Mary Poppins zwraca zdroworozsądkowe media

Czy to jest dobre?

Ten dokument o muzyce dokłada wszelkich starań, aby przedstawić artystę, który nauczył się na swoich błędach z przeszłości, jest mu przykro i jest gotowy do dalszej pracy. Największy problem zChris Brown: Witaj w moim życiujest kontekst. Jako producent własnego filmu dokumentalnego Brown poświęca znacznie więcej czasu na negatywny wpływ jego okropnych działań na jego karierę muzyczną, a znacznie mniej na cykl przemocy domowej, której doświadczył jako dziecko, która przeniosła się na jego działania jako mężczyzny. Zamiast prawdziwej dyskusji na temat przemocy w ogóle, a przemocy wobec kobiet w szczególności, pomija się tę głębię na rzecz różnych celebrytów, którzy mówią o jego talentach jako wykonawcy.

Co prowadzi do pytania: Dlaczego w ogóle powstał ten tak zwany dokument? Fani Browna najwyraźniej mu wybaczyli, albo kult celebryty sprawia, że nie można go obwiniać. Na początku filmu, za kulisami na zatłoczonej arenie, grając w gry wideo, Brown opowiada o tym, że nie chce już być widziany za swoje zbrodnie i występy w sądzie, ale za swoje zdolności artystyczne, a potem cały drugi akt filmu jest poświęcony właśnie tym zbrodniom i występom na sali sądowej. To nie ma sensu. Czy chce przebaczenia od tych, którzy wciąż uważają, że pobyt w więzieniu i kilka skruszonych słów nie wystarczy? Aż trudno uwierzyć, że starannie przygotowana prezentacja da się zwieść sceptykom. Czy jest to próba pokazania strony Browna w kontraście do tego, jak relacjonowały go media? Jeśli tak jest, to co sprowadza się do pełnometrażowego filmu informacyjnego o muzycznej karierze Browna, z tak wieloma przymilnymi opiniami innych wykonawców, cuchnie desperacją. I chociaż pojawiają się wzmianki o prawdziwych problemach związanych z przemocą domową, powszechnych problemach, z którymi borykają się dzieci i nastolatki, radzeniu sobie z gniewem oraz o tym, co ktoś, kto popełnił straszne krzywdy, musi zrobić, aby zasłużyć na przebaczenie, tak wiele z nich ma na celu przedstawienie Browna jako pewnego rodzaju 'comeback kid', jakby po prostu wspiął się z powrotem na szczyt po utracie głosu na kilka lat. Prawdziwa okazja do dyskusji o tym, jak znaleźć sposób na zakończenie przemocy domowej, jest marnowana, a na jej miejscu stoi egocentryczna kontrola szkód i niemożność zobaczenia szerszego obrazu, który wykracza daleko poza karierę artysty estradowego.

Porozmawiaj ze swoimi dziećmi o ...

Rodziny mogą rozmawiać o dokumentach muzycznych. JakChris Brown: Witaj w moim życiuporównać do innych dokumentów muzycznych?
Jak myślisz, dlaczego obraz Browna malującego duży portret swojej córki jest używany, podczas gdy dźwięk odtwarza relacje z jego aresztowań i głosy celebrytów omawiających jego problemy?
Czy uważasz, że ten film pokazał Chrisowi Brownowi, że jest naprawdę skruszony za swoje czyny, czy też wydaje się umieszczać działania bardziej w kontekście szkód, jakie wyrządził jego karierze i wizerunkowi?