Recenzje Filmów

Zagubiona autostrada

2024

Zdrowy rozsądek mówi

wiek 18+ (ja) Dziwne, niespójne; pełen seksu i przemocy.

R
2002
129 minut

Zapisać Oceń film Dzielić Obejrzyj lub kup

Rodzice mówią

wiek 13+ Na podstawie

Dzieci mówią

wiek 11+ Na podstawie 3 recenzje Zdobądź to teraz

Wyszukiwanie opcji przesyłania strumieniowego i zakupu...

Common Sense to organizacja non-profit. Twój zakup pomaga nam pozostać niezależnym i wolnym od reklam.

Czy w tej recenzji pominięto coś na temat różnorodności?

Badania pokazują związek między zdrową samooceną dzieci a pozytywną, różnorodną reprezentacją w książkach, programach telewizyjnych i filmach. Chcesz pomóc nam im pomóc?

jak zamanifestować swoją sympatię

Co rodzice powinni wiedzieć

Rodzice muszą wiedzieć, że ten film jest niezwykle brutalny i zawiera wiele wyraźnie seksualnych scen. To także zagmatwane i niepokojące, bez żadnego rozwiązania.

Bądź na bieżąco z nowymi recenzjami.

Otrzymuj pełne recenzje, oceny i porady dostarczane co tydzień do swojej skrzynki odbiorczej. Subskrybuj

Opinie użytkowników

Rodzice mówią
Dzieci mówią

Dorosły Napisane przez Jim24 23 stycznia 2019 wiek 13+ Jeden ze słabszych filmów Lyncha, ale mimo to wart obejrzenia. Jest agresywny, ale krótko, seksualny, ale nie jawny ani graficzny. To bardziej surrealistyczne i niepokojące w t... Zgłoś tę recenzję Dorosły Napisane przez Mike'a H. 8 czerwca 2018 wiek 6+

Ciekawe, ale niejednoznaczne Zgłoś tę recenzję

Dodaj swoją ocenęWidzieć wszystko .

Nastolatek, 15 lat Napisane przez who3697cares 7 czerwca 2009 wiek 17+ Uwielbiam Davida Lyncha, a oprócz Eraserhead i mabye Mulholland Dr., to mój ulubiony z jego. Oczywiście, ze swoją niezwykłą fabułą, zarówno dziwną, jak i filozoficzną,... Kontynuuj czytanie Zgłoś tę recenzję Nastolatek, 15 lat Ze scenariuszem Cezara2018 9 czerwca 2018 r. wiek 2+

Ciekawe i niejednoznaczne

Warto zwrócić uwagę na każdego fana Lyncha, ale ma ograniczony wpływ na osoby niezaznajomione z innymi jego dziełami Zgłoś tę recenzję

Dodaj swoją ocenęWidzieć wszystko 3 recenzje dzieci .

igrzyska głodowe (powieść)

Jaka jest historia?

Bill Pullman gra Freda Madisona, muzyka jazzowego. On i jego żona Renee (Patricia Arquette) znajdują na schodach przed domem serię dziwnych kaset wideo. Policja zostaje wezwana i niedługo Fred zostaje oskarżony o zamordowanie Renee i trafia do więzienia. Tam w jakiś sposób zostaje przekształcony w inną postać, Pete Daytona (Balthazar Getty), młodego mechanika samochodowego. Pete wkrótce spotyka piękną kobietę, również graną przez Arquette, która uwodzi go na wiele sposobów. W obsadzie znaleźli się także Robert Loggia (który ma cudowną, ale brutalną scenę o śledzeniu na ogonie) i Robert Blake, który jest naprawdę przerażający i tajemniczy jako naprawdę przerażający i tajemniczy mężczyzna (w napisach końcowych jest wymieniony jako Tajemniczy Człowiek).

Czy to jest dobre?

Pierwsze trzydzieści minut LOST HIGHWAY to marzenie fanów Davida Lyncha. Są tam wszystkie jego znaki rozpoznawcze – ciemność, klimatyczna ścieżka dźwiękowa, bogata kolorystyka, cudownie wolne tempo, długa cisza, niepokojąca tajemnica. W fabule nie ma logiki ani rozwiązania. Po przemianie głównego bohatera wydaje się, że rzeczywistość oderwała się od zakotwiczenia, a widz może albo unosić się razem z nią, albo próbować (najprawdopodobniej na próżno) wydobyć z niej jakiś sens.

Lynch jest genialnym reżyserem, a wygląd i dźwięk filmu są takie, jakie sam stworzył. Ale jest to pogmatwane i zagmatwane, a ostatecznie wydaje się nieco manipulacyjne – czy reżyser śmieje się z nas, że próbujemy śledzić tę pomieszaną historię? Czy jest coś, czego po prostu nie jesteśmy na tyle sprytni, żeby to rozgryźć? Zagorzali fani Lyncha i reżyserzy filmowi mogą zechcieć to sprawdzić, ale dla większości z nas istnieją znacznie bardziej przystępne i przyjemne (choć wciąż przerażające) sposoby doświadczania pracy Lyncha.

Porozmawiaj ze swoimi dziećmi o ...

Rodziny mogą rozmawiać o tym, co to wszystko znaczy, co jest dość trudne do rozszyfrowania. Miłośnicy filmu i fani Lyncha mogą przeanalizować techniki filmowca, w szczególności użycie dźwięku i koloru. Ale ten film nie jest familijnym filmem ani nie jest przedmiotem wielu dyskusji.