Recenzje Filmów

Migawka

2024

Zdrowy rozsądek mówi

wiek 15+ (ja) Zły scenariusz, taki sobie przeraża azjatycki remake horroru.

PG-13
2008
85 minut

Zapisać Oceń film Dzielić Obejrzyj lub kup

Rodzice mówią

wiek 12+ Na podstawie

Dzieci mówią

wiek 12+ Na podstawie 13 recenzji Zdobądź to teraz

Wyszukiwanie opcji przesyłania strumieniowego i zakupu...

13 powodów, dla których ocena wieku Netflix

Common Sense to organizacja non-profit. Twój zakup pomaga nam pozostać niezależnym i wolnym od reklam.

Czy w tej recenzji pominięto coś na temat różnorodności?

Badania pokazują związek między zdrową samooceną dzieci a pozytywną, różnorodną reprezentacją w książkach, programach telewizyjnych i filmach. Chcesz pomóc nam im pomóc?

Co rodzice powinni wiedzieć

Rodzice muszą wiedzieć, że ten horror zawiera pewną graficzną przemoc, w tym krwawe skutki ataków duchów na ofiary. Zdarza się też wstrząsający wypadek samochodowy; wyskok z balkonu, który ma twarde, krwawe zakończenie na chodniku; oraz okular aparatu, który przebija oko postaci. Duch wielokrotnie pojawia się w cieniu i straszy ludzi. Na zdjęciach i retrospekcji pojawia się napaść seksualna. Film zawiera również obrazy seksualne, ukazujące kobiety w stanikach i majtkach, a także nagie plecy. Jest trochę języka i picia, a scena pokazuje mężczyzn zgadzających się na dodanie narkotyku gwałtu na randce do wina kobiety.

podpisuje twój ex chce cię z powrotem

Bądź na bieżąco z nowymi recenzjami.

Otrzymuj pełne recenzje, oceny i porady dostarczane co tydzień do swojej skrzynki odbiorczej. Subskrybuj

Opinie użytkowników

Rodzice mówią
Dzieci mówią

Dorosły Ze scenariuszem Poefana 14 października 2009 wiek 12+

Naprawdę zły amerykański remake, który całkowicie nadaje oryginałowi złe imię. Mam dość tego rozwodnionego gówna PG-13, które Ameryka wypluwa w dzisiejszych czasach, gdzie ja... Zgłoś tę recenzję Dorosły Napisane przez ashadoodle 9 kwietnia 2008 nie oceniono na wiek

Jeśli chodzi o horror, było to trafienie i chybienie. Nie strasznie przerażające, ale duże zwroty akcji i rażące sytuacje (gnijące zwłoki, obsesyjny duch). Ostateczny zwrot akcji dotyczy ... Zgłoś tę recenzję

Dodaj swoją ocenęWidzieć wszystko .

Nastolatek, 15 lat Napisane przez milkandhoney 9 maja 2011 wiek 10+

straszny

myślę, że nikt nie powinien oglądać tego osobiście
fabuła jest nieco fałszywa i nie jest przerażająca
biorąc pod uwagę części seksualne... nie tak źle, ale prawdopodobnie nie... Kontynuuj czytanie Zgłoś tę recenzję Nastolatek, 15 lat Napisane przez bananalover 19 marca 2011 wiek 13+

nie bierz wersji tajskiej

ten film jest naprawdę przerażający, ale nie bierz wersji tajskiej, ponieważ musisz przeczytać nagłówki, a film jest tak interesujący, że nie chcesz ... Kontynuuj czytanie Zgłoś tę recenzję

Dodaj swoją ocenęWidzieć wszystko 13 recenzji dla dzieci .

Jaka jest historia?

Złe rzeczy zawsze wydają się przytrafiać niczego niepodejrzewającym blond dziewczynom, gdy kierują się na Wschód w przeróbkach azjatyckich ekstremalnych horrorów. SHUTTER — remake tajskiego filmu z 2004 roku — nie jest wyjątkiem, skupiając się na nawiedzeniu Jane (Rachael Taylor) przez ducha młodej Japonki. Początkowo Jane myśli, że zabiła Megumi (Megumi Okina), gdy potrąciła ją samochodem, ale nie może przekonać swojego męża fotografa, Bena (Joshua Jackson), że wypadek w ogóle się wydarzył. To trudny początek ich miesiąca miodowego w Tokio; wkrótce Jane – odważna Amerykanka, wyobcowana na zatłoczonych ulicach miasta i neonowych oznakowaniach – zaczyna sama prowadzić śledztwo. A kiedy na zdjęciach Bena zaczynają pojawiać się białe plamy, Jane bada „zdjęcia duchowe”, które według eksperta pokazują „silne emocje dające się usłyszeć”.

369 pismo manifestacyjne

Czy to jest dobre?

Przeniesienie lokacji do Tokio i zestawienie kaukaskich gwiazd z japońskim duchem (w oryginale występują wszystkie tajskie postacie) zmienia niesamowitą dynamikę filmu. Z jednej strony jest to kolejny przypadek białej kobiety śledzonej przez mściwego azjatyckiego ducha. Ale z drugiej strony, kiedy Jane zaczyna rozumieć powody gniewu Megumi, kobiety uświadamiają sobie wspólny żal oparty na braku równowagi płci i nadużyciach seksualnych. Nie jest niczym rewolucyjnym dla przerażającego filmu, gdy biała kobieta błąka się przerażona przez Tokio, nękana przez jakieś nadprzyrodzone zjawisko. AleMigawkajest niemal przewrotnie otwarty w łączeniu uprzywilejowanych, samousprawiedliwiających się mężczyzn rasy kaukaskiej z samym problemem.

A jednak mimo tej potencjalnej złożoności film wielokrotnie popada w zmęczone konwenanse. „Przerażenia” są krwawe, ale niezbyt sprytne, a fabuła coraz bardziej głupia. Po części jest to funkcja pomyłek w scenariuszu, ponieważ sceny objaśniające pojawiają się w dziwnych miejscach, a głos lektora uzupełnia całkowicie brakujące sceny. Sprytna odporność Jane sprawia, że jest współczująca, a kiedy w końcu dosłownie opuszcza film przed końcem, podziwiasz jej nagły osąd i życzysz jej powodzenia.

Porozmawiaj ze swoimi dziećmi o ...

Rodziny mogą porozmawiać o tym, jak ten film jest podobny i różni się od innych horrorów opartych na azjatyckich oryginałach. Co te filmy mają ze sobą wspólnego? Co sprawia, że ta jedna jest inna? Rodziny mogą również dyskutować o tym, jak film wykorzystuje zarówno technologię, jak i legendy, aby stworzyć napięcie.