Recenzje Filmów

Moje życie jako Liz

2024

Rodzice polecająPopularny wśród dzieci

Zdrowy rozsądek mówi

wiek 14+ (ja) Odważny, nieco kanciasty serial opowiada o życiu nastolatki.

MTV
Reality TV
2010

Zapisać Oceń telewizję Dzielić Obejrzyj lub kup

Rodzice mówią

wiek 13+ Na podstawie

Dzieci mówią

wiek 12+ Na podstawie 17 recenzji Zdobądź to teraz

Wyszukiwanie opcji przesyłania strumieniowego i zakupu...

Common Sense to organizacja non-profit. Twój zakup pomaga nam pozostać niezależnym i wolnym od reklam.

dlaczego wolny stan jones ma ocenę r

Dużo czy mało?

Przewodnik dla rodziców po tym, co jest w tym programie telewizyjnym.

Pozytywne wiadomości

Większość odcinków niesie ze sobą pozytywne przesłanie o uwolnieniu się od stereotypów i wyobrażeń innych o tym, kim powinieneś być, a przede wszystkim o danie ludziom szansy na ujawnienie ich prawdziwego ja. Ale to nie wszystkie szczeniaki i kocięta, ponieważ Liz nieustannie walczy z własnymi uprzedzeniami wobec kolegów z klasy, które są prawie tak silne, jak ich uprzedzenia wobec niej.

Pozytywne wzorce i reprezentacje

Liz nie jest idealna — ma skłonność do grymasu, słonego języka i rzucania osądów. Ale jej niezależny duch pokazuje dziewczynom, że dobrze jest być innym i podążać za własną muzą. Kiedyś należała do płytkiej kliki w szkole, ale odsunęła się od niej, gdy zdała sobie sprawę, że nie podoba jej się to, o co chodzi.

Przemoc Seks

Kilka dziewczyn pojawia się w bikini lub topach z dekoltem, ale to rzadkość. Okazjonalne użycie naładowanego seksualnie humoru, jak na przykład dwie dziewczyny udające, że skręcają sobie nawzajem sutki i opisujące faceta jako „spoconego i gotowego”.

Język

Mnóstwo słów „brama” do wyboru, w tym intensywne użycie „douche” i terminów takich jak „dziura w kupę” i „wymiotowałem w usta”. Inne dźwięki to „piekło”, „cholera” i „suka”. Jest też trochę przekleństw („f--k”), chociaż jest to rzadkie.

Konsumpcjonizm

Niektóre nastolatki wymieniają marki po imieniu, w tym dżinsy Hollister i Lucky Brand.

Picie, narkotyki i palenie

Co rodzice powinni wiedzieć

Rodzice muszą wiedzieć, że chociaż ten serial jest prezentowany jako „rzeczywistość” w stylu dokumentalnym o dziewczynie, która kończy ostatni rok liceum, większość z nich wydaje się przynajmniej częściowo napisana. Tak więc nastolatki powinny wiedzieć, że niekoniecznie oglądają rzeczywiste wydarzenia… przynajmniej nie dokładnie tak, jak rozwijałyby się w prawdziwym życiu. Z drugiej strony, serial zawiera pozytywne wiadomości o przełamywaniu stereotypów i przekraczaniu przepaści między klikami. Ale zamiłowanie bohaterów do słonego języka (w tym częste używanie „douche” i terminów takich jak „piekło”, „cholera” i „suka” wraz z kilkoma przypadkami przekleństw) sprawia, że jest to trudny wybór dla widzów, którzy nie mają jeszcze nie trafili do liceum.

Bądź na bieżąco z nowymi recenzjami.

Otrzymuj pełne recenzje, oceny i porady dostarczane co tydzień do swojej skrzynki odbiorczej. Subskrybuj

Opinie użytkowników

Rodzice mówią
Dzieci mówią

Dorosły Ze scenariuszem YanderZoo 8 marca 2011 wiek 13+

Takie okropne przedstawienie. Tylko ogólnie. Złe aktorstwo, zły scenariusz. Nie poddawaj młodych umysłów czemuś, nawet nie wartemu bycia w telewizji. Niech umysły... Zgłoś tę recenzję Rodzic 9 i 13-latka Ze scenariuszem hallieandelenasmom 18 czerwca 2010 wiek 12+ Hallie-Tak. Uwielbia alternatywny styl Liz.
Elena- Nie. Uważa, że Liz nie jest wystarczająco ładna.
Mama- uwielbia oglądać i dyskutować z Hallie
Tato- Och... Zgłoś tę recenzję

Dodaj swoją ocenęWidzieć wszystko .

Nastolatek, 15 lat Napisane przez tylerkipperta 28 lipca 2012 wiek 12+

Najlepszy (ostatni) program telewizyjny w MTV

-Przemoc: to nie problem
-Seks: Niektóre pary całują się, niektóre dziewczyny w liceum noszą odsłaniające ubrania.
-Język: Słowa takie jak d-uche i piekło i suka są u... Kontynuuj czytanie Zgłoś tę recenzję Nastolatek, 13 lat Napisane przez rybę 3 kwietnia 2011 wiek 13+

Jeden z moich ulubionych.

Myślę, że to naprawdę dobre, kapryśne przedstawienie. Nie ma w tym nic złego, pomimo tego, co mówią recenzje. Jeśli jednak lubisz dramaty z reality TV, możesz... Kontynuuj czytanie Zgłoś tę recenzję

Dodaj swoją ocenęWidzieć wszystko 17 recenzji dla dzieci .

Jaka jest historia?

Licealista Liz Lee pozwala kamerom uchwycić swój świat w MOJE ŻYCIE JAKO LIZ, serial reality o byciu nastolatką w małym miasteczku Burleson w Teksasie na południu. Według Liz, większość ludzi w Burleson – w tym „płytki oddział suk” mieszkający w jej szkole – jest zbyt ciasnych umysłów, by nabrać jej stylu wbrew ziarnistości. Ale znalazła pokrewne dusze u swoich najlepszych przyjaciół Sully'ego, Troya i Milesa, i naciera na Brysona, uroczego chłopca, który nie chce być zaszufladkowany.

Czy to jest dobre?

Trudno jest krytykować zalety serialu, który twierdzi, że jest prawdziwy, ale często tak nie jest (wiele momentów serialu wydaje się byćmusiećbyć oskryptowane).Moje życie jako Lizbyłby równie skuteczny, gdyby został przedstawiony jako scenariusz dramatu i zaludniony nieznanymi aktorami zamiast nieznanymi nastolatkami. A czy te nastolatki i tak nie robią już dobrej gry aktorskiej, pozwalając producentom na ustawienie kamer i robienie zdjęć ich rozmów pod wieloma kątami? To chwiejny świat, który tkamy.

Więc co takiego jest w „rzeczywistości” – a przynajmniej jej iluzji – która pozornie tak przemawia do telewidzów? Może to mieć coś wspólnego z surową rzeczywistością, którą lubią dramaty dla nastolatków o podobnej tematyce Moje tak zwane życie iFreaks i Geek– okrzyknięte przez krytyków, ale w dużej mierze zignorowane przez publiczność – zostały ostatecznie anulowane. Auć.

Porozmawiaj ze swoimi dziećmi o ...

Rodziny mogą porozmawiać o tym, czym naprawdę jest ten program: czy to reality show, czy jest to dramat ze scenariuszem? A co ważniejsze, czy to ma znaczenie? Jakie są wskazówki, że nie jest to całkowicie „prawdziwe”?
Z jakimi postaciami jesteś najbardziej bliski – a kto jest Twoim zdaniem najbardziej godny podziwu? Czy postrzegasz Liz jako pozytywny wzór do naśladowania? Czy zawsze podejmuje właściwe decyzje?
Co serial mówi o stereotypach? Czy kiedykolwiek miałeś jakieś z góry przyjęte wyobrażenie o kimś, tylko po to, by później uświadomić sobie, że się myliłeś? Co jest prostsze – dokonywanie szybkiej oceny innej osoby lub poznawanie jej?