Recenzje Filmów

Mamo Mia!

2024

Popularny wśród dzieciRodzice polecają

Zdrowy rozsądek mówi

wiek 13+ (ja) Pogodny, głupi musical ABBA ma seksualne insynuacje.

PG-13
2008
108 minut

Zapisać Oceń film Dzielić Obejrzyj lub kup

Rodzice mówią

wiek 10+ Na podstawie

Dzieci mówią

wiek 10+ Na podstawie 156 recenzji Zdobądź to teraz

Wyszukiwanie opcji przesyłania strumieniowego i zakupu...

Common Sense to organizacja non-profit. Twój zakup pomaga nam pozostać niezależnym i wolnym od reklam.

Czy w tej recenzji pominięto coś na temat różnorodności?

Badania pokazują związek między zdrową samooceną dzieci a pozytywną, różnorodną reprezentacją w książkach, programach telewizyjnych i filmach. Chcesz pomóc nam im pomóc?

Co rodzice powinni wiedzieć

Rodzice muszą to wiedziećMamo Mia!to film z 2008 roku inspirowany musicalem inspirowanym muzyką szwedzkich twórców hitów z lat 70., ABBY. Ten lekki, skąpany w słońcu musical prawdopodobnie spodoba się nastoletnim dziewczynom (i ich mamom), które stanowią większość fanów musicalu na Broadwayu, na którym jest oparty. Język jest ogólnie dość oswojony („dupa”, „suka”, brytyjskie terminy, takie jak „bzdury” i „robal”), ale seksualne insynuacje rzeczywiście latają – jest ich wiele w samych tekstach piosenek ABBA – i jedna z głównych Bohaterowie to kobieta, która zachodzi w ciążę, ale nie wie, kto jest ojcem jej dziecka. Zabawka erotyczna jest krótko widziana podczas sekwencji tanecznej. Między dwoma mężczyznami następuje szybki pocałunek. Jest też krótkie, nieseksualne spojrzenie na goły tyłek mężczyzny i sporą ilość alkoholu, ale głównie w kontekście zabawy na greckiej wyspie, a wszystko to ma dość towarzyski charakter. Postacie również piją przez cały czas i często wydają się być pijane. Spodziewaj się odniesień do marihuany.

Bądź na bieżąco z nowymi recenzjami.

Otrzymuj pełne recenzje, oceny i porady dostarczane co tydzień do swojej skrzynki odbiorczej. Subskrybuj

Opinie użytkowników

Rodzice mówią
Dzieci mówią

Rodzic 5-latka i 8-latka Ze scenariuszem karinajohnson 27 listopada 2011 wiek 6+

To jest dobre dla większości dzieci. Tak, przeklinają i mają zachowania seksualne, ale większość dzieci nawet nie zdaje sobie z tego sprawy. To zabawny film. Zgłoś tę recenzję Rodzic 2, 7 i 11-latka Napisane przez littlekitty 14 stycznia 2009 wiek 6+

Jestem zmęczony czytaniem osądzających recenzji niektórych rodziców tego filmu. Zabrałem moje 8 i 11-letnie córki, aby to zobaczyć. Ocena PG13 pochodzi od... Zgłoś tę recenzję

Dodaj swoją ocenęWidzieć wszystko .

Nastolatek, 17 lat Napisane przez giddyup 30 listopada 2020 r. wiek 2+

mój ulubiony film

Po raz pierwszy zobaczyłem ten film jako 5-latek, kiedy ukazał się w 2008 roku i od tamtej pory jest moim ulubionym filmem. tak, są pewne nieodpowiednie odniesienia i qu ... Kontynuuj czytanie Zgłoś tę recenzję Nastolatek, 16 lat Ze scenariuszem Kaihfewuory327ybch 19 kwietnia 2011 wiek 6+

Zabawny, energetyczny i kolorowy - fantastyczny film dla całej rodziny!!

Ten film kazał mi tańczyć na swoim miejscu - przyjemność oglądać. Zapewnia śmiech, świetną muzykę i sprawia, że czujesz się odświeżony i pełen życia! Fantastyczny! Zgłoś tę recenzję

Dodaj swoją ocenęWidzieć wszystko 156 recenzji dla dzieci .

Jaka jest historia?

W MAMMA MIA!, a jej ślub zbliża się wielkimi krokami, 20-letnia Sophie (Amanda Seyfried) robi coś nie do pomyślenia: zaprasza trzech mężczyzn - Sama (Pierce Brosnan), Billa (Stellan Skarsgård) i Harry'ego (Colin Firth) - - od przeszłości jej matki Donny (Meryl Streep) do greckich uroczystości na wyspach, nie mówiąc jej o tym. Donna umawiała się z całą trójką dawno temu latem, a jeden z nich jest ojcem Sophie, choć nie jest pewna, który z nich. Ale Sophie jest przekonana, że jeden z nich powinien poprowadzić ją do ołtarza, nawet jeśli oznacza to sianie spustoszenia tuż przed wielkim dniem.

Czy to jest dobre?

Film ten, oparty na popularnym musicalu na Broadwayu o tej samej nazwie, jest spienioną miksturą, która dostarcza rozrywki, mimo że jest chaotyczna, bezsensowna i dość tandetna. Na scenie możesz wybaczyć wszystkie te niedociągnięcia – muzyka, taniec i teatralność tego wszystkiego porywają. Ale na ekranie jest to bardziej ryzykowny zakład. Chociaż niektóre numery muzyczne szybują w górę – oczywiście „Dancing Queen” i zaraźliwe „Mamma Mia!” - o wiele więcej trafiło w złą nutę. Chociaż Streep jest niesamowity (kto jeszcze może połączyć obóz z wiarygodnymi emocjami?) I faktycznie śpiewa całkiem ładnie, numery taneczne mogą rozśmieszyć w niewłaściwych miejscach. Oglądanie Streep w Spandexie, jej rozczochranej grzywy, jest trochę jak obserwowanie, jak twoja mama wypuszcza się na imprezę po jednym zbyt wielu drinkach: Twoje serce bije w jej radości życia, ale też chcesz, żeby przestała. Mimo to aktorskie kotlety Streep dobrze jej służą; Christine Baranski, która gra pomocnika Donny, również ma się dobrze, a Julie Walters jest po prostu zabawna. Brosnan jak zwykle rzuca się w oczy, choć śpiew nie jest jego mocną stroną. A Firth i Skarsgård wydają się być refleksją.

W końcu to Seyfried szczerze ratuje całe przedsięwzięcie. Jej Sophie błaga cię o sprawdzenie swoich osądów przy drzwiach. Jej głos jest wyjątkowy, potrafiąc ugruntować głupotę największych hitów ABBY. A wyspa? Jest tak niebiański, że łagodzi wady filmu. Co z tego, jeśli wszystko jest trochę nie tak? Na końcu,Mamo Mia!zdoła Cię poruszyć swoim nieskrępowanym entuzjazmem. Tytułowa melodia brzmi przecież: „Mamma Mia, jak mogę ci się oprzeć?”. W każdym razie przez kilka chwil znów jest lata 70-te. Przynieś kulę dyskotekową.

Porozmawiaj ze swoimi dziećmi o ...

Rodziny mogą rozmawiać o tym, ktoMamo Mia!ma przemawiać do -- starszych fanów, którzy słuchają ABBY od czasu, gdy po raz pierwszy ją uderzyli, lub młodszych ludzi, którzy mogą być zaznajomieni z show na Broadwayu. Czy musicale dobrze przekładają się na duży ekran? Co sprawia, że odnoszą (lub nie) sukces? Jakie przesłanie przekazuje film o związkach i małżeństwie?
Musicale są gatunkiem filmowym niemal od czasów, w których filmy po raz pierwszy miały dźwięk. Jakie są niektóre elementy musicali, nie tylko pod względem śpiewu wykonawców, ale także pod względem wartości produkcyjnych, choreografii i stylu?
Czy uważasz, że częste aluzje i insynuacje seksualne są niezbędne w filmie? Dlaczego lub dlaczego nie?