Recenzje Filmów

włoski

2024

Zdrowy rozsądek mówi

wiek 8+ (ja) Włoska opowieść o psie ma intensywność emocjonalną, łagodny język.

NR
2014
104 minuty

Zapisać Oceń film Dzielić Obejrzyj lub kup

Rodzice mówią

Brak recenzjiDodaj swoją ocenę

Dzieci mówią

Brak recenzjiDodaj swoją ocenę Zdobądź to teraz

Wyszukiwanie opcji przesyłania strumieniowego i zakupu...

Common Sense to organizacja non-profit. Twój zakup pomaga nam pozostać niezależnym i wolnym od reklam.

Czy w tej recenzji pominięto coś na temat różnorodności?

Badania pokazują związek między zdrową samooceną dzieci a pozytywną, różnorodną reprezentacją w książkach, programach telewizyjnych i filmach. Chcesz pomóc nam im pomóc?

Fineasz i Ferb zdrowy rozsądek media

Co rodzice powinni wiedzieć

Rodzice muszą to wiedziećWłoski (znany również jakoWłochy Baroko)to słodki film z pozytywnym przesłaniem o przyjaźni, rodzinie i, jak można się spodziewać w filmie z psem, lojalności. Zawiera również postacie realistycznie radzące sobie z utratą matki i żony, łagodnym zastraszaniem w szkole i językiem (głównie od dorosłych, jak „s-tty”, „idiota” i „piekło”). Nauczycielka zamierza zdjąć górę bikini podczas opalania na plaży, mimo że jej uczniowie bawią się w pobliżu, ale zmienia zdanie pod presją spojrzeń innych kobiet. Niektóre potencjalnie przerażające sceny obejmują zgubienie dzieci w nocy i atak na kobietę na ulicy, a emocjonalny punkt kulminacyjny obejmuje śmierć ukochanego psa. Widzowie mogą dowiedzieć się trochę o życiu dzieci w innej kulturze.

Bądź na bieżąco z nowymi recenzjami.

Otrzymuj pełne recenzje, oceny i porady dostarczane co tydzień do swojej skrzynki odbiorczej. Subskrybuj

Opinie użytkowników

Rodzice mówią
Dzieci mówią

Nie ma jeszcze żadnych recenzji. Bądź pierwszą osobą, która oceni ten tytuł.

pani perygrys dom dla osobliwych dzieci

Dodaj swoją ocenę

Nie ma jeszcze żadnych recenzji. Bądź pierwszą osobą, która oceni ten tytuł.

Dodaj swoją ocenę

Jaka jest historia?

Oparte na prawdziwej historii, ITALO to imię nadane specjalnemu bezpańskiemu psu adoptowanemu przez syna burmistrza miasta (Marco Bocci), a ostatecznie całej społeczności miejskiej. Pomimo zakazu posiadania bezpańskich psów w tym sycylijskim mieście, Italo wdziera się do ludzkich serc swoją lojalnością i dobrymi uczynkami, w tym eskortowaniem kobiety do domu po wyjściu z pracy późno w nocy, oprowadzaniem turystów po mieście, dotrzymywaniem towarzystwa samotnym ludziom, pomaganiem znaleźć troje zagubionych dzieci i regularnie uczęszczać na lokalne wesela, pogrzeby i msze. Jego dżentelmeńskie zachowanie sprawia, że jest drobną celebrytą we Włoszech. Kiedy Italo zaczyna podążać za nieśmiałym Meno (Vincenzo Lauretta), ojciec Meno – owdowiały burmistrz miasta – pozwala chłopcu go zatrzymać, co skutkuje związkiem, który otwiera Meno na nowe osoby i doświadczenia. Meno pogłębia swoją przyjaźń z koleżanką z klasy Chiarą (Martina Antoci) i pod czujnym okiem swojej troskliwej nauczycielki (Elena Radonicich), możliwe zainteresowanie miłością do burmistrza, powoli zaczyna wychodzić z narzuconej sobie izolacji. Wątki podrzędne dają scenariusze, w których Italo może pomóc uratować sytuację, w tym zwariowaną radną miasta (Barbara Tabita), która organizuje własną kampanię na burmistrza i której syn jest w większości nieszkodliwym szkolnym tyranem, oraz pozornie szalony staruszek, który każdego popołudnia czeka na pociąg, który nigdy nie przyjeżdża.

Czy to jest dobre?

Chociaż jest to film dla dzieci z niektórymi postaciami i scenariuszami celowo przerysowanymi dla łatwego zrozumienia i śmiechu,włoskinie pada ofiarą błahego sentymentu. Jeśli odbierzesz głupsze wątki, nieregularną narrację i przesadę aktorską wśród dorosłej obsady, jest namacalny realizm w historii młodego chłopca, który wycofuje się z rodziny i przyjaciół, borykając się ze śmiercią matki i równoległymi zmaganiami owdowiałego ojca. Wczesna scena, w której Meno w milczeniu oddziela groszek od makaronu na swoim talerzu, stanowi przejmującą metaforę jego własnej samotności. Italo, mądry i życzliwy bezdomny pies, stanowi katalizator dla ojca i syna, aby ponownie połączyć się i nauczyć kochać i śmiać się na nowo.

dom pani Peregrine dla szczególnej oceny filmów dla dzieci

Jeśli nie chcesz adoptować psa po obejrzeniu tego filmu, możesz zdecydować się na zarezerwowanie lotu do Włoch. Po raz pierwszy reżyserka filmów fabularnych (i tutaj montażystka) Alessia Scarso i jej autorka zdjęć Daria D'Antonio z miłością filmują słynne sycylijskie miasteczko Scicli z powolnymi, kamiennymi budynkami i szerokimi ujęciami doliny na tle ciepłego śródziemnomorskiego światła.włoskijest osadzona we współczesności, ale wydaje się również romantycznie tkwić w prostszych czasach, kiedy tradycyjnymi filarami sycylijskiego życia były nadal plac miejski, kościół, teatr, szkoła i dom. Marka Italy obejmuje rozmyślnie przystojnego tatę gotującego makaron, cudowne kobiety na wysokich obcasach, plotkujące babcie i dziadków oraz hałaśliwe dzieci w wieku szkolnym przemierzające brukowane uliczki obok roślin doniczkowych i wiszącego prania. Ustawienie jest jak znak wwłoskijak pies.

Porozmawiaj ze swoimi dziećmi o ...

Rodziny mogą rozmawiać o tym, jak zwierzęta domowe mogą mieć ogromny wpływ na życie ludzi, jak na przykład inwłoski. Czy masz jakieś osobiste doświadczenia z odmieniającym życie zwierzakiem? Co zwierzęta domowe wnoszą do naszego życia?
W jaki sposób życie w tym włoskim mieście wydaje się podobne lub różne od życia, w którym dorastałeś?
Czy pies grający Italo „działa” w tym filmie? Jak myślisz, w jaki sposób reżyser nakłania psa do robienia tego, co chce na planie filmowym?