Recenzje Filmów

Gdybyś mógł być mój

2024

Obraz plakatu książki „Jeśli możesz być kopalnią”

Zdrowy rozsądek mówi

wiek 14+ (ja) Historia miłosna o dwóch irańskich dziewczynach jest smutna, ale pouczająca.

Sara Farizan
Współczesna fikcja
2013

Zapisać Oceń książkę Dzielić Przeczytaj lub kup

Rodzice mówią

Brak recenzjiDodaj swoją ocenę

Dzieci mówią

wiek 12+ Na podstawie 2 recenzje Zdobądź to teraz

Wyszukiwanie opcji przesyłania strumieniowego i zakupu...

Common Sense to organizacja non-profit. Twój zakup pomaga nam pozostać niezależnym i wolnym od reklam.

Dużo czy mało?

Przewodnik dla rodziców dotyczący zawartości tej książki.

Wartość edukacyjna

Czytelnicy dowiadują się wiele o życiu w Iranie pod rządami religijnymi. Bohater wspomina o rewolucji islamskiej, upadku szacha, o tym, jak policja może zatrzymać i nękać kobietę, jeśli nie jest odpowiednio zakryta, oraz o tym, że homoseksualizm jest nielegalny, a cudzołóstwo jest karane śmiercią. Omówiono również wiele innych opresyjnych zasad i aspektów współczesnego życia irańskiego, w tym edukację, islamskie wierzenia religijne, praktykę aranżowanych małżeństw, a zwłaszcza to, jak zmiana płci jest uważana za bardziej akceptowalną niż homoseksualizm, o ile osoba transpłciowa zachowuje się heteroseksualnie po operacji .

Pozytywne wiadomości

Gdybyś mógł być mójpromuje ideę, że orientacja seksualna jest zakorzeniona – bo dlaczego ktoś w tak opresyjnym kraju miałby wybrać inny? Walka Sahar wyjaśnia różnicę między osobami transpłciowymi, które czują się, jakby urodziły się z niewłaściwym ciałem, a osobami, których pociągają osoby tej samej płci. Książka bada rozpacz odczuwaną przez ludzi, którzy nie mogą przebywać z tymi, których kochają – albo dlatego, że są gejami, albo dlatego, że nie są z tej samej klasy.

wezwanie do służby ww2 media zdrowego rozsądku

Pozytywne wzorce i reprezentacje

Sahar kocha Nasrin tak bezwarunkowo, że jest gotowa zaryzykować wszystko – łącznie ze swoją płcią – by być z nią, ale w końcu uświadamia sobie, że nie może zrezygnować z bycia tym, kim jest, nawet dla osoby, którą kocha najbardziej. Ali, pomimo swoich podejrzanych interesów, kocha swoją kuzynkę Sahar i chce dla niej jak najlepiej. A Nasrin, która czasami może być samolubna, w końcu daje Sahar znać, co zamierza na przyszłość.

Przemoc

Gliny zatrzymują się, by nękać Nasrin, którą nazywają „dziwką” za pokazanie łokci. Kuzyn Sahar, Ali, zostaje pobity przez władze za bycie gejem (po tym, jak odmówił odpowiedniego przekupienia ukrytych urzędników). „Córka” (młoda prostytutka) pojawia się z dużym siniakiem na twarzy. Sahar żyje w ciągłym strachu, że skończy jak dwaj chłopcy, których powieszono publicznie za bycie gejem. Opisuje również, jak cudzołożnicy są kamienowani.

Seks

Nastoletnie dziewczyny Nasrin i Sahar całują się - czasem cnotliwie, czasem namiętnie - potajemnie. Czasami robią więcej, ale nigdy nie wykraczają poza pieszczoty podczas całowania. Obie są dziewicami. Sahar zastanawia się, jak to będzie, gdy Nasrin będzie wykonywać swoje „obowiązki małżeńskie”, jeśli poślubi swój zamierzony związek.

Język

Rzadki ordynarny język zawiera „s-t”, „suka”, „dziura”, „cholera” i obelgi, takie jak „kurwa”, „ośle tyłek” i inne.

Konsumpcjonizm

Sahar odnosi się do bogatych kobiet, które noszą markowe szaliki, takie jak Versace, aby się ukryć, i wspomina, że zamożne rodziny jeżdżą sedanami Mercedes Benz z szoferem.

Picie, narkotyki i palenie

Starsze nastolatki (ale głównie młodzi dorośli) piją i palą fajkę wodną lub opium na przyjęciach Ali.

Co rodzice powinni wiedzieć

Rodzice muszą to wiedziećGdybyś mógł być mójopowiada o irańskiej ostatniej klasie liceum, która zakochała się w swojej najlepszej przyjaciółce i sąsiadce – innej dziewczynie. Książka opisuje opresyjne i dyskryminujące prawa, które podważają wolność osobistą – od tego, co kobiety mogą nosić lub pokazywać publicznie, komu mogą kochać (związki homoseksualne są zabronione). Dwie centralne dziewczyny całują się – zawsze na osobności – ale pozostają względnie czyste. Od czasu do czasu pojawia się ostry język („s-t”, „a-dziura” i tym podobne), a także jeden podejrzany kuzyn, który kręci się w irańskim podziemiu osób LGBTQ, użytkowników opium i prostytutek. Policja nęka dziewczynę i nazywa ją „kurwą” za to, że pokazuje łokcie i bije mężczyznę, o którym wiedzą, że jest gejem; główna bohaterka żyje w strachu, że zostanie powieszona za bycie gejem, jak dwóch młodych mężczyzn, których pamięta.

Bądź na bieżąco z nowymi recenzjami.

Otrzymuj pełne recenzje, oceny i porady dostarczane co tydzień do swojej skrzynki odbiorczej. Subskrybuj

Opinie użytkowników

Rodzice mówią
Dzieci mówią

Nie ma jeszcze żadnych recenzji. Bądź pierwszą osobą, która oceni ten tytuł.

Dodaj swoją ocenę

Nastolatek, 17 lat Ze scenariuszem Sofabanana 4 czerwca 2020 r. wiek 13+

Rozgrzewające serce i słodkie

Ta powieść o zakochanej dziewczynie jest naprawdę niezwykła. Tak bardzo kocham protagonistkę, a sposób, w jaki zrobiłaby WSZYSTKO dla dziewczyny, którą kocha, jest po prostu taki ama... Kontynuuj czytanie Zgłoś tę recenzję Dziecko, 12 lat 8 kwietnia 2021 wiek 10+ Zgłoś tę recenzję

Dodaj swoją ocenęWidzieć wszystko 2 recenzje dzieci kid .

Jaka jest historia?

17-letnia Safar jest typową Irańczykiem z klasy średniej, z wyjątkiem tego, że jest potajemnie zakochana w swojej najlepszej dziewczynie i sąsiadce, Nasrin, w kraju, w którym bycie gejem jest nie tylko trudne, ale wręcz zabójcze. Wspominając dwóch młodych mężczyzn, których powieszono za bycie gejami, Safar zmaga się z przytłaczającymi uczuciami do Nasrin. Kiedy rodzice Nasrin aranżują jej ślub z przystojnym lekarzem, Safar rozważa możliwość dołączenia do rosnącej populacji Irańczyków transpłciowych, którzy dopóki są heteroseksualni po zmianie płci, są bardziej akceptowani niż geje. W przeciwieństwie do swoich nowych transpłciowych przyjaciół, Safar nie czuje się mężczyzną uwięzionym w ciele kobiety. Ale jeśli pozostanie kobietą, nigdy nie będzie mogła otwarcie przebywać ze swoją prawdziwą miłością.

Czy to jest dobre?

Farizan wykonuje przyzwoitą robotę, zajmując się niezwykle trudnymi tematami w otoczeniu, które będzie zupełnie nieznane – i niewyobrażalnie opresyjne – dla większości zachodnich czytelników. Pokazuje, że bez względu na to, gdzie mieszkają, zakochane nastolatki są stosunkowo takie same na całym świecie, nawet w miejscach, w których za tę miłość grozi kara śmierci. Główna bohaterka Sahar jest niezwykle inteligentna, ale jest też całkowicie chroniona, ponieważ w młodym wieku straciła matkę i tylko pogrążonego w żałobie ojca jako codzienne towarzystwo. I jest zakochana w swojej wspaniałej i efektownej - choć samolubnej - najlepszej Nasrin.

Ani Sahar, ani Nasrin nie są najbardziej lubianymi postaciami; oboje mają różne wady: Sahar jest tak zaślepiona swoją miłością, że jest gotowa na zmianę płci, chociaż tak naprawdę nie chce być mężczyzną; a Nasrin jest zepsuty i narcystyczny. Wady bohaterów sprawiają, że historia jest jeszcze bardziej wiarygodna, ponieważ narracja byłaby zbyt kaznodziejska i oczywista, gdyby dziewczyny były ofiarnymi męczennikami. W książce nie ma żadnych wielkich przemówień i żadna dziewczyna nie pomstuje na islam; ale Sahar wyjaśnia, że w świecie, w którym bycie mężczyzną daje więcej praw, nikt - mężczyzna ani kobieta - nie ma podstawowej wolności kochania kogo się podoba w Iranie, i to jest doprawdy smutny fakt.

Porozmawiaj ze swoimi dziećmi o ...

Rodziny mogą porozmawiać o tym, o ile więcej jest zagrożone dla Sahary ze względu na to, gdzie mieszka. Jaka byłaby inna historia, gdyby toczyła się w Ameryce? Czego nauczyłeś się z książki o życiu w Iranie?
Sahar mówi, że jako mężczyzna miałaby większe prawa – nawet jako osoba transpłciowa – niż kobieta. Jak autorka opisuje los irańskich kobiet pod rządami teokratycznymi?
seksizm instytucjonalny i dyskryminacja, które są wszechobecne w Iranie, są nielegalne w krajach zachodnich, ale czy to oznacza, że nie istnieją? Jak seksizm i homofobia manifestują się w Stanach Zjednoczonych? Co możesz zrobić, aby zwalczyć uprzedzenia?