Ex Recovery Strategy, The Podcast

Jak radzić sobie ze stresem związanym z rozstaniem

2024

Odtwórz odcinek podcastu Gra

Mówi się, że trzy najbardziej stresujące wydarzenia w Twoim życiu to:

Śmierć ukochanej osoby
Rozwód lub rozstanie z ukochaną osobą
W ruchu

Jedno spojrzenie na naszą prywatną grupę wsparcia na Facebooku pokaże Ci, jak stresujące mogą być zerwania,

call of duty black ops 3 esrb

Na szczęście dla ciebie wyszedłem i znalazłem eksperta od radzenia sobie ze stresem.

Nazywa się Olivia Reiman i dzisiaj powie Ci, jak najlepiej radzić sobie ze stresem,

Niepokój
Depresja
Traumatyczne doświadczenia (np. Rozstania)

Jak sobie radzić z rozpadem

Chris Seiter:
Dajmy czadu. OK, dzisiaj porozmawiamy z naprawdę wyjątkowym gościem. Zacznijmy od nowa.

Olivia Reiman:
To wszystko dobrze. Właściwie to mam pytanie. Czy też nagrywasz wideo?

Chris Seiter:
Tak jestem.

Olivia Reiman:
Dobrze, dobrze.

Chris Seiter:
Chociaż, jeśli chcesz, mogę dosłownie… Mam montażystę wideo, który może to po prostu wyczyścić, aby to zrobił… Jeśli nie chcesz być na wideo, w porządku.

Olivia Reiman:
Nie, wszystko w porządku. Upewnię się, że tylko kilka razy będę dłubać w nosie. W porządku.

Chris Seiter:
OK, w porządku.

Chris Seiter:
Okej, więc dzisiaj porozmawiamy z Olivią Reiman, która jest naprawdę specjalnym gościem, który będzie z nami rozmawiał o przezwyciężaniu depresji i pomaganiu w uporządkowaniu umysłu podczas zerwania. Jak się masz, Olivia?

Olivia Reiman:
Świetnie mi idzie. Dziękuję bardzo za zaproszenie. Bardzo to doceniam.

Chris Seiter:
Tak, więc dlaczego nie powiesz nam trochę o swojej historii, a wtedy może w jakiś sposób organicznie dostanę się do tego, co widzę z moimi klientami i może jak możesz im pomóc.

Olivia Reiman:
Tak, oczywiście, oczywiście. Nazywam się Olivia Reiman. Jestem trenerem zdrowia psychicznego i autorem. Zasadniczo moja historia jest taka… To była szalona jazda. Pierwsze siedem lub osiem lat mojego życia jest całkowicie stłumione. Nic z tego nie pamiętam. W wieku 13

Chris Seiter:
Siedem lat?

Olivia Reiman:
Siedem lat minęło, czyli ...

Chris Seiter:
Nie pamiętasz tego?

Olivia Reiman:
Nie.

Chris Seiter:
Cóż, nie pamiętam niczego po trzeciej, ale pamiętam, jak to było, kiedy… Wow, w porządku.

Olivia Reiman:
Tak tak. Trauma emocjonalna.

Chris Seiter:
Racja, racja.

Olivia Reiman:
Ale tak, więc tego nie pamiętam. W zasadzie w wieku 13 lat zdiagnozowano u mnie chorobę dwubiegunową. Miałem też do czynienia z depresją i lękiem, co lubię nazywać złymi. Próbowali ze mną leków i trasy terapii. To nie działało.

Olivia Reiman:
Więc oczywiście starałem się uszczęśliwić siebie, zająć się alkoholem, narkotykami, cukrem. Po prostu próbuję zrobić wszystko, żeby zmienić mój nastrój. Również próba znalezienia siebie lub czegoś, co naprawiłoby mnie w związkach, była ogromną częścią tego, czego doświadczałem.

Olivia Reiman:
Po jakimś czasie i po wielu niezdrowych związkach stwierdziłem, że wystarczy. Leki i terapia nie działały. Słyszałem głosy, kiedy byłem młodszy. Przepisano mi leki przeciwpsychotyczne. Wielokrotnie próbowałem zakończyć swoje życie. Po prostu nie był to najpiękniejszy sposób na rozpoczęcie wspominania swojego życia, jeśli chcesz.

Olivia Reiman:
W końcu zdecydowałem, że skończyłem. Mam tego dość. Nie obchodzi mnie, czy ktoś mi powie, że tego nie da się przezwyciężyć, zwłaszcza w przypadku choroby afektywnej dwubiegunowej. Byłem zdeterminowany, by być szczęśliwszym, bardziej wolnym.

Olivia Reiman:
Spędziłem prawie 10 lat walcząc, a następnie spędziłem następne 10 lat prawie zastanawiając się, jak pokonać to własnymi środkami. I zrobiłem to i nie mieszkam już z żadnym z nich. Jestem szczęśliwie żonaty. Mam dwoje dzieci. Życie było po prostu cudowne.

Olivia Reiman:
Więc teraz naprawdę próbuję nauczyć ludzi, jak uwolnić się od wszelkich chorób psychicznych, z którymi mogą się borykać, ponieważ wiem z pierwszej ręki, jak bardzo to powstrzymuje cię przed byciem tym, kim chcesz być. Pomagam również ludziom ponownie połączyć się ze sobą i żyć pewnie i naprawdę silnie, niezależnie od tego, kim chcą być, kim są. Tak.

Chris Seiter:
Po pierwsze, to całkiem niesamowite. Z wieloma ludźmi mam do czynienia, przechodzą przez rozstania, co jest naprawdę mrocznym okresem w ich życiu. Ponieważ tak wielu z nich jest tak pochłoniętych tą jedną osobą i często chcą odzyskać tę jedną osobę. To, co odkrywamy, zwłaszcza gdy rozmawiamy z ludźmi, którym udało się odzyskać byłego lub po prostu odeszło od byłego, zaczyna się wewnątrz. Ale większość ludzi tak naprawdę nie rozumie, jak możesz sobie radzić z niektórymi z tych zmagań. Głosy wewnętrzne i wszystko, co dzieje się wewnątrz.

Chris Seiter:
Zastanawiam się więc, jakie ramy wymyśliłeś w tym… Zasadniczo powiedziałeś, że był ten okres w Twoim życiu, 10 lat, w którym naprawdę walczyłeś, a następnie spędziłeś następne 10 lat w zasadzie przychodząc z ramą, która działała dla Ciebie. Co Ci się udało?

Olivia Reiman:
Dla mnie ramy, to było dużo prób i błędów, dużo zastanawiania się. Ale to, co ostatecznie znalazłem i czego tak naprawdę uczę w moim programie Beat the B.A.D., to metoda osiągania sukcesów.

Olivia Reiman:
Najpierw skupiamy się na działaniu. Jak wkraczasz? Dobrze? Jak zaczynasz zmieniać rzeczy, które stały się nawykiem? Nawet z myślami… Po prostu powtarzającymi się myślami, zwłaszcza jeśli związek się kończy, prawda?

Olivia Reiman:
Druga część to komunikacja. Tak więc komunikowanie się ze sobą, ale także z innymi ludźmi, i możliwość robienia tego w naprawdę konstruktywny sposób, który jest pomocny i pomaga się rozwijać.

Olivia Reiman:
Następnie skupiam się na wolnej przestrzeni, pozytywnej perspektywie, zmienianiu sposobu, w jaki postrzegasz sytuacje. Wiem, że zrobiłem to mnóstwo z dawnymi związkami, zwłaszcza że mój ostatni przed ślubem był mentalnie i werbalnie-

Chris Seiter:
Obraźliwy?

Olivia Reiman:
… Obraźliwy związek. Tak. Tak jakby zmienić sposób, w jaki to widzę, i zyskać na tym wartość.

Chris Seiter:
To interesujące. Często mówię o tej koncepcji zmiany paradygmatu io tym, jak trzeba inaczej spojrzeć na sprawy. Ale jeszcze nie znalazłem… Kiedy z kimś rozmawiasz, czasami widzisz, jak żarówka gaśnie, a na koniec klika. Kiedy rozmawiasz z ludźmi, którzy zmagają się z utworzeniem tego rodzaju zmiany paradygmatu, jeśli chodzi o to, jak patrzą na sytuację, jakich metod używasz, aby pomóc im to osiągnąć?

Olivia Reiman:
Tak. To znaczy, myślę, że wiele razy możemy naprawdę skupić się na tym, co było okropne, a co nie tak. Albo nawet całkowite przeciwieństwo w stylu: „Co było w tym najlepsze?”

Olivia Reiman:
Więc to, co lubię zachęcać ludzi do robienia, to zwłaszcza kiedy wspominasz te chwile, gdzie możesz wyciągnąć wartość? Czego się nauczyłeś? W jaki sposób możesz z tego zdobyć wiedzę, która wzmocni cię w posuwaniu się naprzód? A nawet zwłaszcza w przypadku poprzednich związków, to jest jak „Co ci się nie podobało?” To cenna wiedza. Co nie działało dobrze? To cenna wiedza.

Olivia Reiman:
Ponieważ myślę, że kiedy jesteśmy w tej chwili, postrzegamy to jako całkowitą stratę, jeśli związek się kończy. Widzimy, co straciliśmy, i widzimy, czego nam brakuje, prawda?

Chris Seiter:
Mm-hmm (twierdząco).

Olivia Reiman:
Kiedy wchodzisz i kopiesz tę wiedzę i wgląd, i to, co myślisz, że działa dobrze, a co nie działa, co wolałeś, jakie były twoje preferencje? Tego typu rzeczy. Właściwie zaczynamy coś zyskiwać. Więc czujemy, że tak naprawdę odchodzimy z czymś, zamiast odchodzić od utraty czegoś.

Chris Seiter:
Kiedy ktoś przychodzi do mnie i jest po prostu bardzo zrozpaczony z powodu zerwania, często mówię mu, aby wykonał tę pracę w stylu: „Hej, musisz właściwie zacząć skupiać się na sobie”. Ale mają ten konsekwentny trend, by tego nie robić. W pewnym sensie wracają do myślenia o swoim byłym. Co oni zamierzają? Czemu oni to robią? Czy spotykają się z kimś nowym?

Chris Seiter:
Czy masz jakieś metody radzenia sobie, które mogę dać komuś, kto być może skupia się trochę za bardzo na sprawach zewnętrznych, w przeciwieństwie do wewnętrznych?

Olivia Reiman:
Tak. Myślę, że kiedy skupiamy się na takich zewnętrznych rzeczach, to odbiera nam to moc, prawda? Czujemy się poza kontrolą. Nasz nastrój jest wtedy określany przez to, co robi ta osoba lub czego nie robi. Więc myślę, że jeśli chodzi o wykonywanie tej wewnętrznej pracy, chodzi o zadanie sobie pytania: „Jak mogę teraz poczuć się dobrze? Jak mogę zrobić coś, co pomogłoby mi się teraz rozwijać? ” I wiedząc, że kiedy skupiasz się wewnętrznie, to naprawdę… Jakiego słowa szukam? Odwraca uwagę od tego, nad czym w rzeczywistości nie możesz kontrolować, i przekazuje ją temu, nad czym możesz kontrolować, czyli tobą.

Olivia Reiman:
Te myśli prawdopodobnie będą się utrzymywać. Prawdopodobnie nadal będą tam pływać. Myślę, że problem… Nie problem, ale wiele osób od razu próbuje się pozbyć myśli. Więc będą próbować odwrócić uwagę lub pobić się za myślenie o drugiej osobie. To jest nawykowe. Jeśli byłeś w związku z tą osobą, będziesz o niej myśleć. To naturalna reakcja twojego mózgu, to powrót do tego, co wie.

Olivia Reiman:
Przepraszam, to była naprawdę głośna ciężarówka.

Chris Seiter:
Nie martw się.

Olivia Reiman:
Tak jak powiedziałem, tak ważne jest skupianie się na tym, co możesz kontrolować, ale także… O rany, ta ciężarówka mnie rozproszyła. Rozmawialiśmy o-

Chris Seiter:
W porządku. W porządku.

Olivia Reiman:
Mówiłem o… Myśli.

Chris Seiter:
To rodzaj nawyków, które ludzie mają.

Olivia Reiman:
Dziękuję Ci. Dziękuję Ci. Tak, więc masz te nawyki, masz te myśli i pozwalasz im tam być. Nie muszą nic znaczyć. To tylko automatyczny wzór, który zachodzi w Twoim mózgu. To nie ty celowo nad tym rozpamiętujesz. Po prostu mózg robi to automatycznie.

Olivia Reiman:
Więc możesz podążać za tym… Lubię robić to, co nazywam pozytywnymi poszukiwaczami. Jeśli powiesz: „Zastanawiam się, co robią. Zastanawiam się, czy są teraz z kimś ”, możesz dosłownie odwrócić to i powiedzieć:„ Cóż, co ja teraz robię? Czy mógłbym teraz zrobić coś fajnego? ” Możesz go odwrócić do siebie. To, co robi, ćwiczy twój mózg, aby ponownie skupiał swoją uwagę z dala od nich i na siebie.

Chris Seiter:
W przeszłości zalecałem coś podobnego, co przypomina łapanie się w tych momentach i próbowanie zmiany ram. Zasadniczo myślę, że o tym właśnie mówisz.

Chris Seiter:
Ale co ciekawe, odkryłem, że ludzie będą to robić na początku i może najpierw zmienią ten sposób myślenia, ale potem po prostu wrócą do swoich starych nawyków. A co z kimś, kto próbuje zrobić to, co mówisz, ale nie ma łatwego czasu, by się tego trzymać? Czy jest jakiś sposób lub rada, którą musisz komuś skłonić, aby się tego trzymał? Czy musisz dać im jakąś konsekwencję, nie wiem, jeśli się tego nie trzymają? Ponieważ czasami…

Chris Seiter:
Oto naprawdę interesująca witryna. Nie wiem, czy kiedykolwiek o tym słyszałeś. Ale w zasadzie pozwala na wpłacenie pieniędzy, a jeśli zapłacisz to-

Olivia Reiman:
Tak.

Chris Seiter:
Słyszałeś o tym?

Olivia Reiman:
Tak.

Chris Seiter:
Płacisz stronie pieniądze, a jeśli nie osiągniesz celu, Twoje pieniądze przepadną. Odkryłem, że to faktycznie działa.

Olivia Reiman:
Tak, słyszałem o tym. Nie używałem tego osobiście, ale słyszałem o tym.

Chris Seiter:
Ja też go nie używałem, ale przeczytałem o nim sporo rzeczy. Nie wiem, to naprawdę ciekawy pomysł. Ale ja tylko się zastanawiam, co widziałeś, jak działa, żeby ludzie się tego trzymali?

Olivia Reiman:
Po pierwsze, myślę, że to odpowiedzialność. Cały ten system to odpowiedzialność. Można to zrobić na wiele sposobów. Możesz zwrócić się o pomoc do kogoś innego. Chodzi mi o to, że to jest trochę trudniejsze, tylko dlatego, że musisz się zawołać-

Chris Seiter:
Tak, wiem.

Olivia Reiman:
… I powiedz: „Okej, znowu myślę o tej osobie”. Co szczerze, mój przyjaciel robi to ze mną. Znajdź kogoś, kto będzie z tobą szczery i prawdziwy. Ponieważ ona mówi: „Nie pozwolisz mi po prostu siedzieć na przyjęciu z litością, dobrze”. Odpowiedziałem: „Nie, bo wiem, że nie chcesz”.

Chris Seiter:
W jaki sposób twój przyjaciel pociąga cię do odpowiedzialności lub jak w takim przypadku pociągasz go do odpowiedzialności?

Olivia Reiman:
Chodzi mi o to, że w tym sensie przywoła pewne rzeczy, o których mieszkała, a ja dam jej… Znowu kolejną ciężarówkę. Dam jej inną perspektywę do rozważenia lub przemyślę coś do niej. Nie mów jej, że się myli. Wysłuchanie jej, współczucie. Ale jednocześnie mówiąc: „Hej, już mi powiedziałeś, że nie chcesz tego robić”. I tak, pomagając jej w tym względzie.

Olivia Reiman:
Ale jeśli nie masz tej osoby, myślę, co jest pomocne i nie mogę mówić w imieniu wszystkich na ten temat, ale myślę, że wiele razy, kiedy wychodzimy z tej praktyki, wiemy, że wydostaliśmy się z ćwiczyć. Nie jesteśmy tego całkowicie nieświadomi, ale odpowiadamy: „Cóż, albo najwyraźniej to nie zadziałało, więc nie zamierzam się tym zająć, ponieważ wróciłem”, prawda? Albo coś w stylu: „Cóż, zaszedłem teraz za daleko. Jaki jest sens?'

Olivia Reiman:
Więc myślę, że to tylko kwestia przypomnienia sobie: „Hej, mogę wrócić do tego”. To jak ćwiczyć, prawda? Jeśli trochę poćwiczysz, poczujesz się świetnie. A potem nagle myślisz: „Nie ćwiczyłem przez tydzień”. Nie ma za późno, jeśli chodzi o złapanie nawyku, który próbujesz zaszczepić, z którym może wypadłeś z wozu. Nigdy nie jest za późno. Nawet jeśli chodzi o twoje myślenie, mentalność i te praktyki.

Chris Seiter:
Osobiście widzę, że kiedy ludzie przechodzą rozstania, stwierdzam, że są dwa rodzaje ludzi. Są ludzie, którzy są super zorientowani na działanie. Mówią: „Chcę coś zrobić”. I mogą mieć pewne zmagania, o czym myślę, że właśnie o tym mówimy. A potem masz ludzi, którzy po prostu pozwolili, żeby ich to złamało i wpadają w super depresję i są bardzo zdenerwowani.

Chris Seiter:
Co robisz z takimi ludźmi? Jak możesz wyprowadzić kogoś z depresji, kiedy tak bardzo tkwi w tej drugiej osobie i jak źle się czuje? Jakie są sposoby radzenia sobie, które mogą zrobić?

Olivia Reiman:
Ponownie, od razu wraca do akcji, ten pierwszy element frameworka, o którym mówiłem. Chodzi mi o to, że to dosłownie pomagam ludziom wyjść z depresji, kiedy są przykuta do łóżka i nie mogą wstać lub nie mogą wyjść z domu, ponieważ ich lęk jest tak duży. To bardzo mały krok, prawda? Dla mnie zaczęło się właściwie od ścielenia łóżka. Ponieważ może bym zaczął-

Chris Seiter:
Łał.

Olivia Reiman:
Tak ja-

Chris Seiter:
Więc to jest jak pierwsze małe zadanie, które nadaje rozmach?

Olivia Reiman:
Tak. Taka jest cała intencja za tym. Więc dla mnie wpadałem w depresję w środku ścielenia łóżka. Zwykle po prostu kładłem się w nim i mówiłem: „OK, skończyłem”. Ale ja ponownie

Chris Seiter:
Jakie masz myśli, gdy ścielisz łóżko i popadasz w depresję? O czym myślisz? Czy to jak jedna pojedyncza myśl, która prowadzi cię do króliczej nory? A może jest po prostu taka przyczyna i skutek, w którym myślisz, że jedna myśl, a potem następna jest gorsza, potem następna myśl jest gorsza i po prostu mija? Co to było dla ciebie osobiście, kiedy ścieliłeś swoje łóżko?

Olivia Reiman:
Nie sądzę, żeby to było tyle myśli, co, jak wiem, dotyczy wielu ludzi. Dla mnie był to zwyczaj bycia smutnym. Miałem zwyczaj bycia smutnym i-

Chris Seiter:
W porządku. Więc jesteś do tego przyzwyczajony. Myślę-

Olivia Reiman:
Mm-hmm (twierdząco). Więc nagle zaczynałem płakać. Moją największą rzeczą było to, że pomyślałem: „Nie wiem dlaczego. Nie wiem, dlaczego płaczę. Nie wiem, dlaczego jest mi smutno ”. Nie musisz wiedzieć, dlaczego podjąć działanie i zmienić to.

Chris Seiter:
Więc podjąłeś działania, najpierw ścieląc łóżko. Może to było trochę-

Olivia Reiman:
Skończyłem.

Chris Seiter:
Okej, więc musiałeś skończyć. Musiałbyś walczyć w stylu: „Dlaczego jestem taki smutny?” coś typu. Jaki był twój następny nawyk? Staram się tylko dać ludziom wyobrażenie w stylu: „Oto jak mały wygląda, oto jak wygląda medium, a tak wygląda duży”. Więc jaka była następna rzecz, którą musiałeś zrobić?

Olivia Reiman:
Tak. W trakcie ścielenia łóżka lub innego przykładu do tego?

Chris Seiter:
Tak, powiedzmy, że skończyłeś łóżko. Jakie jest Twoje następne działanie, które sprawi, że zaczniesz działać?

Olivia Reiman:
Dobrze. To jest… Uwielbiam nazywać to twardą miłością. Najtrudniejszą częścią byłoby ścielenie łóżka, prawda?

Chris Seiter:
W porządku.

Olivia Reiman:
Co nie powinno wydawać się trudne.

Chris Seiter:
Nie? Nie. Mam na myśli-

Olivia Reiman:
O to właśnie wielu ludzi się bije. Mówią: „Jedyne, co zrobiłem, to pościelenie łóżka”. Nie wstydź się tego. To prowadzi do następnego punktu. Więc zrobię trudne, a potem zrobię miłość. Zmusiłbym się do skończenia ścielenia łóżka, a potem doceniłbym siebie za ścielenie łóżka i powiedziałbym sobie:

Chris Seiter:
Więc w zasadzie dajesz sobie nagrodę.

Olivia Reiman:
Tak, tylko potwierdzam.

Chris Seiter:
Więc ty [przesłuchanie 00:16:17] akcja. W porządku.

Olivia Reiman:
Zamiast-

Chris Seiter:
Twoja afirmacja byłaby po prostu czymś, co powiedziałbyś sobie wewnętrznie?

Olivia Reiman:
Tak. To znaczy, to nie była nawet konkretna afirmacja. Dosłownie miałem chwile, kiedy po prostu poklepałem się po plecach i mówię: „Zrobiłeś to. Dobra robota.'

Chris Seiter:
Jaka była następna akcja? Robił śniadanie czy coś?

Olivia Reiman:
Tak, kolejne bardzo małe zadanie. Może to być podnoszenie kilku ubrań z podłogi. To zależy od tego, jak głęboko jesteś. Należy pamiętać, że jeśli jest się w tym dość głęboko, to musi być małe i musi się kumulować. Jeśli nie jesteś tak głęboko, może możesz pójść dalej.

Olivia Reiman:
Ale celem jest nie robić czegoś, co… Nie sądzę, żeby było coś, co jest za mało. Ale nie chcesz być zbyt duży, ponieważ wtedy staje się to przytłaczające. Ktoś mógłby próbować wyjść z depresji i powiedzieć: „Dzisiaj zamierzam zrobić pranie”, co obejmuje cztery do pięciu porcji prania. To duże zadanie. Więc zrobią jeden ładunek, a potem powiedzą: „O mój Boże, z powrotem się w to pogrążam”. Ale to było zbyt duże zadanie. Więc nie byli w stanie go ukończyć, a następnie nagrodzić siebie i przejść do czegoś innego.

Chris Seiter:
Prawie musisz mieć taką spójność tych małych zadań, aby zbudować fundament, na którym możesz przejść do niektórych większych zadań.

Olivia Reiman:
Tak.

Chris Seiter:
Z twojego doświadczenia wiem, że kiedy przechodzisz przez te ataki depresyjne… Osobiście nigdy nie walczyłem z depresją aż do zeszłego roku, kiedy… byłem bardzo aktywną osobą. Więc zawsze chodziłam grać w tenisa. Chodziłbym dziennie na sześć, siedem mil.

Chris Seiter:
Skończyło się na czymś, co nazywa się torbielą włosowatą, która wymagała operacji. Chirurg spartaczył operację, a ja w zasadzie leżałam w łóżku i nie mogłam wstać z łóżka. Dosłownie nie mogę wstać z łóżka. Cały dzień leżę na boku. Nie mogłem zobaczyć mojej żony. Nie mogłem zobaczyć mojego dziecka. To było tak jak miesiącami, to jest… Musiałam mieć trzy operacje, bo były komplikacje. Po prostu doprowadził mnie do depresji, kiedy nie chcesz wstawać z łóżka. Nie chcesz się ruszać. Pamiętam, że nawet kiedy próbowałem niektórych z tych małych zadań, miałem tendencję do popadania w ten naprawdę zły stan umysłu.

Chris Seiter:
A co z ludźmi, którzy próbują robić to, o czym mówisz, ale konsekwentnie mogą nabrać rozpędu, ale wtedy ich depresja może po prostu trochę ich pokonać? Co robisz dla kogoś takiego?

Olivia Reiman:
Jedną rzeczą, którą zawsze zalecam, jest pozwolenie… Jeśli czujesz, że to naprawdę denerwujące, pozwól sobie na emocje. Teraz, wiele razy, kiedy wypuszczamy emocje, pozwalamy… Nasze myśli mogą napędzać nasze emocje. Nasze emocje mogą napędzać nasze myśli, prawda? Działa w obie strony.

Chris Seiter:
W porządku. Jest jak synergia między nimi.

Olivia Reiman:
Mm-hmm (twierdząco). Więc czasami nie będzie myśli i pojawi się emocja, prawda? Nagle poczujesz się przytłaczająco smutny. A potem ktoś powie: „Dobra, zamierzam tylko usiąść i płakać” lub cokolwiek to może być. Albo po prostu nie płacz, ale po prostu wczuj się w tę depresję.

Olivia Reiman:
Nie sądzę, żeby było w tym coś złego. Jednak to, co ostatecznie zrobi, jeśli nie będziesz tego zamierzał, czy będzie to napędzać myśli, aby uzasadnić, dlaczego czujesz się taki smutny, dlaczego powinieneś leżeć lub dlaczego nie jesteś godzien i dlaczego. to i tamto i tamto. Więc ta emocja zacznie wywoływać mnóstwo myśli, które sprawią, że będziesz jeszcze smutniejszy. A wtedy wszystko będzie kontynuowane.

Olivia Reiman:
Dlatego zachęcam moich uczniów, aby uwolnili emocje. Połóż się w łóżku, płacz, złość się, cokolwiek musisz zrobić. Ale nie myśl, że musisz to usprawiedliwiać lub karmić jakąś historią lub czymś podobnym.

Olivia Reiman:
To znaczy, dosłownie, kiedy naprawdę wprowadzałem to w życie, wychodziłem z pokoju od moich dzieci i siadałem i płakałem przez pięć minut. To moja druga wskazówka: wyznacz sobie limit czasowy. Pięć, 10 minut, pozwól sobie być w tej przestrzeni. W porządku. Twoje ciało chce to odpuścić. Więc płakałem i za każdym razem, gdy pojawiała się myśl, wyobrażałem sobie, że to jest jak bańka i po prostu ją przekraczam. A ja na to: „Nie musimy tam iść. Nie muszę tego robić. Po prostu muszę pozwolić swojemu ciału uwolnić się od tych emocji ”. A potem, gdy licznik był wyłączony, po prostu przez chwilę znowu przechodziłam do pozytywnej przestrzeni nad głową. Jestem wdzięczny, że po prostu sobie na to pozwoliłem. Jestem z siebie dumna, że poświęciłem chwilę, by się mną zaopiekować, nawet jeśli oznacza to leżenie w łóżku. A potem wycofanie się z tego.

Chris Seiter:
Z tego, co zauważyłem, dużo mówisz też o wizualizacji, zwłaszcza o pękaniu bąbelków. Czy to jest konsekwentna taktyka, którą też byś spróbował… Mówisz o tego rodzaju synergii między myślami i emocjami oraz o tym, jak jedno może karmić drugie. Czy wizualizacja była czymś, co można by zrobić, aby powstrzymać ten negatywny trend?

Olivia Reiman:
Tak tak. Myślę, że to zawsze zależy od osoby. Niektórzy ludzie są bardzo wizualni, inni nie. Więc myślę, że cokolwiek działa dla Ciebie. Nawet jeśli pojawi się myśl i powiesz: „Nie musimy tego teraz robić”. Po prostu komunikujesz się ze sobą. Nie muszę teraz o tym myśleć, po prostu muszę płakać lub po prostu muszę zrobić to czy tamto. Więc możesz komunikować się ze sobą, możesz to sobie wyobrazić, jakkolwiek potrzebujesz, i po prostu kochać to wypuszczać.

Chris Seiter:
Więc oczywiście masz uczniów, z którymi pracujesz. Jakie są najczęstsze problemy, które napotykasz podczas pracy z ludźmi?

Olivia Reiman:
To szerokie pytanie. Szczerze mówiąc, myślę, że największym… I to właśnie doprowadziło mnie do zrobienia mojego programu kontynuacyjnego, jest to, że kiedy ludzie są w miejscu smutku, zagubienia lub przywiązania do tego, co jest poza nimi, nie ma związku z sami.

Olivia Reiman:
Widzę to bardzo często. Dlatego docenianie siebie jest jednym z modułów mojego głównego programu Beat the B.A.D. Ponieważ chcemy się nauczyć, jak łączyć się ze sobą, jak być tym, kim chcemy być, niezależnie od wszystkiego poza nami lub z kim jesteśmy. Kiedy ludzie mogą stworzyć takie połączenie, napędza to dużo miłości własnej. Wiem, że uczniowie kończyli małżeństwa, opuszczali związki i naprawdę mogłem działać w ich imieniu, a następnie wchodzić w relacje z ludźmi, którzy są z nimi tak zgodni, ponieważ po prostu są sobie wierni.

jest gotowym graczem jeden ok dla dzieci

Chris Seiter:
Naprawdę mówisz o czymś w rodzaju posiadania silnego poczucia siebie, które być może ktoś, kto jest w depresji, nie ma silnego poczucia siebie. Trochę gubią się w depresji. Czy to trafna ocena?

Olivia Reiman:
Na pewno.

Chris Seiter:
Ok, więc jakie są twoje wskazówki, jak zyskać silniejsze poczucie siebie? Zerwania są trochę inne, ale mam na myśli, że istnieje duża zgodność między depresją a rozstaniem. To trochę jak przyczyna i skutek. Zerwanie powoduje, że ludzie są zdenerwowani, źli, przygnębieni. A potem tak bardzo skupiają się na zerwaniu, że zatracają się. Czasami wielu z nich na początku zatraciło się w związku. Więc jednym z powodów, dla których ich partner zerwał z nimi, jest fakt, że byli zbyt współzależni od tej osoby.

Chris Seiter:
Co widziałeś w pracy, jeśli chodzi o zachowanie tego poczucia siebie lub nawet uzyskanie poczucia siebie w ogóle? Ponieważ niektórzy ludzie po prostu wykorzystują innych ludzi, aby w pewnym sensie lubili zyskać własne poczucie siebie. Trochę-

Olivia Reiman:
Tak. To znaczy, myślę, że jest to szczerze zakorzenione w naszej kulturze, że tak, potrzebujemy drugiej połowy. Potrzebujemy osoby, która nas dopełni.

Chris Seiter:
Tak. Tak tak. Znajdź ten, prawda?

Olivia Reiman:
Tak. Tak, tak. Sądzę, że to-

Chris Seiter:
Więc mówisz, że powinniśmy winić za to społeczeństwo, prawda?

Olivia Reiman:
Na pewno.

Chris Seiter:
Tak tak. Winny jest Disney. Wszystkie te rzeczy Disney Princess.

Olivia Reiman:
Tak. Rozmawiałem z przyjacielem. Pomyślałem: „Czy mogę dostać film, w którym jestem księciem i księżniczką, i to by było na tyle?” Ratuję siebie.

Chris Seiter:
Czasami próbują wynaleźć koło na nowo, ale nigdy tego nie robią. Myślę, że zaplątana była najbliższa temu rzecz. Nie wiem. Mam-

Olivia Reiman:
Nie, ona nadal jest w związku.

Chris Seiter:
Tak.

Olivia Reiman:
Wciąż zostaje uratowana przez tę dzielną-

Chris Seiter:
Cóż, mam czteroletnią córkę, więc jestem na bieżąco ze wszystkimi filmami Disneya. Frozen II, słyszałem to wszystko.

Olivia Reiman:
Mm-hmm (twierdząco). Tak, myślę, że Elsa, a potem Merida z Brave są prawdopodobnie najbliższymi-

Chris Seiter:
Merida.

Olivia Reiman:
… Mamy. Tak.

Chris Seiter:
Nie znam jednak Elsy. Cóż, to jej siostra jest w związku, prawda?

Olivia Reiman:
Tak tak.

Chris Seiter:
Tak czy inaczej. Przepraszam.

Olivia Reiman:
Idę na styczną. Mam trzy-

Chris Seiter:
Będziemy rozmawiać przez dwie godziny o księżniczkach Disneya.

Olivia Reiman:
Poważnie. Mam-

Chris Seiter:
Musimy znaleźć jednego.

Olivia Reiman:
Mam trzy i sześć lat, więc cię czuję.

Chris Seiter:
Dziewczyna czy chłopak?

Olivia Reiman:
Dziewczyny.

Chris Seiter:
Ok, więc dwie dziewczyny. Byliście już w Disney?

Olivia Reiman:
Tak. Mieszkaliśmy na Florydzie, więc to był nasz dżem. Chcielibyśmy-

Chris Seiter:
Mieszkaliśmy na Florydzie, tuż obok Disneya. Tak.

Olivia Reiman:
Ale super. Tak, my-

Chris Seiter:
Tak, poza tym, że mieliśmy… Cóż, może porozmawiamy później. To jest poza tematem.

Olivia Reiman:
Dobrze, dobrze. Później porozmawiamy z Disneyem.

Chris Seiter:
Tak, tak, dobrze.

Olivia Reiman:
O mój Boże. Co miałem powiedzieć? Rozmawialiśmy

Chris Seiter:
Jakie było pytanie? To było coś w rodzaju: „Okej, masz poczucie siebie. Próbujesz odzyskać poczucie własnej wartości ”.

Olivia Reiman:
Tak. Tak. Dobrze, dobrze.

Chris Seiter:
Potem w jakiś sposób doszliśmy do tego wątku o Księżniczkach Disneya i dlaczego nie ma Księżniczki Disneya, która ratuje siebie i zawsze jest ratowana przez faceta w jakiś sposób, w jakimś kształcie lub formie.

Olivia Reiman:
No to jedziemy. OK, mamy to. Przywróciliśmy to wszystko. Widzicie, to tylko dobra rozmowa. Chodzi mi o styczne.

Olivia Reiman:
Ale tak, więc jeśli chodzi o poczucie siebie, osobiście myślę, że wiem, kiedy zakończył się mój związek, tak bardzo chciałem wykorzystać to jako okazję do wyboru tego, kim jestem. Myślę, że to piękna część, której wielu ludzi nie widzi, kiedy czują się zagubieni, kiedy nie wiedzą, kim są, to jest szansa na srebrnej tacy. Nie musisz odkrywać, kim jesteś. Do pewnego stopnia możesz stworzyć to, kim jesteś.

Olivia Reiman:
Są różne rzeczy o nas… I uwielbiam kwestionować przekonania. Ale możemy zaakceptować części siebie, które tam są. Kiedy opowiadałeś historię o tym, że musisz leżeć w łóżku, część twojej tożsamości poczuła się zagubiona w tym momencie. Mówisz: „Nie jestem…

Chris Seiter:
Ogromna część.

Olivia Reiman:
Wystąpiła niedopasowanie tożsamości. Powiedziałeś: „Nie jestem aktywną osobą, którą znam”. Więc to czyniło cię nieszczęśliwym.

Chris Seiter:
To był także mój sposób radzenia sobie ze stresem. To było jak jedno z działań, które bym zrobił, żeby się pozbyć, i w ten [przesłuchanie 00:27:08] sposób.

Olivia Reiman:
Tak. Myślę, że tutaj chodzi o tymczasową zmianę naszej tożsamości, że w tej chwili nie jestem osobą wysportowaną, i to jest w porządku. Ale mogę być kimś, kto nadal ma kontakt ze sportem, nauką lub czymkolwiek. Wiesz co mówię? Możesz znaleźć swoje sklepy.

Olivia Reiman:
Ale jeśli chodzi o relacje, albo szukamy naszej tożsamości, albo szukamy innej osoby, albo tak, tak bardzo się w niej gubimy. Jest to więc po prostu ciągłe potwierdzanie: „Oto kim jestem”, przypominanie sobie o tym i dokonywanie wyboru. To znaczy dosłownie rok temu bardzo krzyczałem na swoje dzieci. To była forma-

Chris Seiter:
To bardzo powszechny problem. Moja żona zawsze mówi: „Musisz przestać krzyczeć”. Mówię po prostu „Próbuję”. Zawsze robią coś, co sprawia, że… Na przykład: „Nie, nie, nie, nie rób tego”. Mamy szczeniaka, a ona jest dla niego trochę zbyt szorstka. Tak. Ale tak, ja-

Olivia Reiman:
Tak. Robisz to wielokrotnie, prawie staje się częścią twojej tożsamości, którą po prostu krzyczysz. To właśnie robisz.

Chris Seiter:
To też małe lustra, więc dadzą ci znać.

Olivia Reiman:
Tak, robią.

Chris Seiter:
Tak.

Olivia Reiman:
Używam moich dzieci jako płyty rezonansowej. Kiedy zaczynają wariować, myślę: „Czy jestem szalony?”

Chris Seiter:
Tak, jasne?

Olivia Reiman:
Ale tak, więc myślę, że to kwestia… Wybrałem jeden dzień i pomyślałem: „Nie chcę być rodzicem, który krzyczy. Nie chcę być osobą, która robi się głośna, żeby mieć kontrolę. Nie chcę już być tą osobą ”. Musimy więc w pewnym sensie pozwolić na śmierć starego ja, ponieważ aby być nowszą wersją nas samych lub wybrać swoją tożsamość lub to, kim jesteśmy, musimy ją wybrać. Jak ta osoba się czuje? Jak oni się zachowują? W co wierzą? Ale jednocześnie nie przeszkadza to, że pozwala odejść innym kawałkom siebie.

Olivia Reiman:
Niektórzy ludzie naprawdę identyfikują się z byciem dziewczyną lub chłopakiem, a nawet byciem ofiarą lub zagubieniem. To część ich tożsamości. Myślę, że czasami trudne jest to, że ludzie nie zdają sobie sprawy, że muszą odpuścić ten kawałek.

Chris Seiter:
Ciekawe, że mówisz o odpuszczeniu niektórych, jak sądzę, negatywnych przekonań o sobie. I może nie być przez to pochłoniętym… Jakbyś używał krzyku jako przykładu. Mówisz po prostu: „Czekaj, to jest dla mnie okazja do odtworzenia mojej rzeczywistości”. Czy podczas pracy z klientami zauważyłeś, że ludzie borykają się z koncepcją tworzenia swojej nowej rzeczywistości?

Olivia Reiman:
Czasami tak, a czasami nie. To zawsze będzie zależeć od osoby. Każdy, kto walczył, czasami potrzebuje tylko przypomnienia. Potrzebują tylko przeformułowania. Więc to, czego ich uczę, to znowu tych pozytywnych ścigaczy. Używam tego, aby odkryć stare przekonania, stare sposoby myślenia, zaszczepić nowe, ponieważ kiedy wystarczająco gonisz za tym, staje się ona główną myślą, a druga staje się drugorzędna, a następnie odpada.

Olivia Reiman:
To znaczy byłem mistrzem znajdowania bzdur we wszystkim. Po prostu najgorsze w ludziach, w sytuacjach. Miałem w niej złoty medal. Teraz jestem dosłownie znany z tego, co nazywam bryłkami wdzięczności. To była celowa zmiana tego, jaki jestem miły i wdzięczny za różne rzeczy. To było celowe stworzenie siebie.

Olivia Reiman:
W przypadku moich uczniów czasami doświadczenia ich zrzucają. Będą taką wersją siebie, jaką chcą, a potem nagle… Jedna z moich uczniów właśnie wyciągnęła do mnie rękę i powiedziała: „Jestem po prostu taka smutna. Sprzedajemy nasz dom ”. To było po prostu dużo negatywnego myślenia. A ja na to: „Cóż, jest w tym szansa. Oto piękno w tym. Tak, opuszczasz swój dom, ale możesz go przekazać innej rodzinie ”. To było tylko lekkie przeformułowanie. A ona na to: „O mój Boże. Tak, duh ”i była w stanie wskoczyć z powrotem w siebie. Ona mówi: „Tak, myśl pozytywnie i wróć do tej przestrzeni”.

Chris Seiter:
Cóż, to idealna kolejka, ponieważ masz tak wiele do zaoferowania w swojej witrynie. Poszedłem na twoją stronę o mnie przed wywiadem. Nie wiem, może masz teraz coś więcej, ale powiedziałeś, że napisałeś cztery książki, masz zamiar uruchomić program, masz program i masz całkiem niezły podcast. Więc dlaczego nie porozmawiamy o tych wszystkich rzeczach?

Olivia Reiman:
Tak tak tak. Dziękuję bardzo za podzielenie się tym wszystkim. Tak, mam podcast o nazwie Simply Happy with SimplyOli. Dzielę się wieloma wskazówkami i strategiami. Zgłaszanie się ludzi jest bardzo taktyczne. Mówię tam nawet o związkach, więc możesz tego posłuchać. Mam też swoje książki: Back to Happy, Break the Chain, 10 Days to Self-Love, The Opportunity Journal. Więc mam-

Chris Seiter:
Gdzie ludzie mogą je znaleźć?

Olivia Reiman:
Tak. Wszystko jest na www.simplyoli.com.

bój się przewodnika chodzących zmarłych rodziców

Chris Seiter:
A więc książki, czy są to książki elektroniczne? Czy można je znaleźć w Kindle Store? A może to wszystko w formie cyfrowej na stronie internetowej?

Olivia Reiman:
Tak, jedna z moich książek jest cyfrowa. Pozostałe są dostępne na Amazon, a także możesz otrzymać ich cyfrowe kopie.

Chris Seiter:
W porządku. Twarda książka z powrotem. Dobrze, więc-

Olivia Reiman:
Twarde książki, tak.

Chris Seiter:
… To legalne książki.

Olivia Reiman:
Są legalne. Zostały opublikowane.

Chris Seiter:
W porządku. A co z programem? Wspomniałeś, zanim zaczęliśmy nagrywać, że masz uruchomiony nowy program. Ale zanim o tym porozmawiamy, porozmawiajmy o starym programie lub obecnym programie.

Olivia Reiman:
Tak dziękuję. Tak. Mój program podpisu

Chris Seiter:
Nawiasem mówiąc, ma super fajną nazwę.

Olivia Reiman:
Tak, mój program podpisu nazywa się Beat the B.A.D. Oczywiście oznacza to zaburzenia dwubiegunowe, lęk i depresję. Więc to naprawdę jest dla ludzi, którzy zmagają się z chorobą psychiczną. Leki i terapia być może nie działają dla ciebie. Próbowałeś wszystkich rzeczy. Wydaje się, że nic nie działa. Ten program jest naprawdę tym, w jaki sposób go pokonałem i to przynoszę każdemu. Mamy społeczność. To po prostu wspaniały sposób. Ludzie czują się tak wysłuchani i zrozumiani, ponieważ pochodzi od kogoś, kto wie, jak to jest być w tej przestrzeni. Nie tylko podręcznik wie, ale wie.

Chris Seiter:
Tak tak. Kto przez to przeszedł i przeszedł… Sposób, w jaki na ciebie patrzę, polega na tym, że w zasadzie wykorzystałeś własne życie jako sposób na ustalenie, co działa, a co nie. Może-

Olivia Reiman:
Mm-hmm (twierdząco). Jestem własną świnką morską.

Chris Seiter:
Tak, chyba tak. Ale zakładam, że uważasz, że jest to inne dla każdej osoby, prawda? Co działa na ludzi. A może ramy są dość uogólnione, działają bez względu na wszystko?

Olivia Reiman:
Ramy faktycznie się zaczynają… Zaczniemy od nauki niektórych narzędzi, prawda? Używać, jak wchodzić, ścielić łóżko, takich rzeczy. Następnie przechodzimy do ciebie, aby zrozumieć twoje własne osobiste epizody. Jakie są Twoje emocje i nauczyć się, jak ćwiczyć, jakie narzędzia działają dla Ciebie i współgrają z Tobą. A potem kończymy z wprowadzeniem zmian w swoim życiu, które, jak wiesz, przyniosłyby ci większe korzyści. Więc to naprawdę nie ja mówię ci wszystkie dokładne kroki, takie jak: „Idź oddychać, ćwicz, jedz jedzenie”.

Chris Seiter:
Idź oddychać.

Olivia Reiman:
Idź oddychać. Ponieważ wiele osób to robi. Próbują ci powiedzieć: „Po prostu musisz więcej ćwiczyć. To wszystko naprawi ”. Dla każdego jest inny. Tak więc ten program jest tak naprawdę zbudowany, abyś nauczył się słuchać siebie i móc dostosować swoje podejście.

Chris Seiter:
To jest obecny program, Beat the B.A.D., prawda?

Olivia Reiman:
Mm-hmm (twierdząco). Tak.

Chris Seiter:
Ile kosztuje ten program?

Olivia Reiman:
Ten program kosztuje 1200, ale oferuję plany płatności, które obniżają go do około dwóch razy w miesiącu, aby uczynić go nieco bardziej dostępnym dla ludzi.

Chris Seiter:
Czy oni również uzyskują do Ciebie dostęp po przystąpieniu do programu?

Olivia Reiman:
Tak.

Chris Seiter:
Czy to jak prywatna grupa na Facebooku, czy jest to coaching typu jeden na jeden?

Olivia Reiman:
Tak, więc mają dożywotni dostęp do programu i grupy na Facebooku. Mamy tam absolwentów, którzy są tam od lat i nadal wspierają nawet nowych uczniów, którzy dołączają, co jest naprawdę fajne.

Chris Seiter:
Nawiasem mówiąc, to są najlepsi ludzie, prawda?

Olivia Reiman:
Tak. Tak, program składa się z modułów, przez które przechodzą, ale mamy też społeczność, w której możesz zadawać pytania. Prowadzimy coaching na żywo oraz pytania i odpowiedzi. Więc wspieram Cię bezpośrednio w tej społeczności, razem ze wszystkimi innymi.

Chris Seiter:
Porozmawiajmy o nowym programie.

Olivia Reiman:
Tak. Tak. Mój nowy program nazywa się Beyond the B.A.D. i jest ...

Chris Seiter:
Co jest znowu super fajną nazwą.

Olivia Reiman:
Dziękuję Ci. Dziękuję Ci. Tak, to 12-tygodniowy program, który skupia się na tym, jak naprawdę jesteś właścicielem tego, kim jesteś, prawda? Tworzenie tego, kim chcesz być, i możliwość poruszania się po tym oraz życia pewnie i bez strachu w tej przestrzeni.

Chris Seiter:
Kiedy dokładnie to się zaczyna?

Olivia Reiman:
To rozpoczyna się 20 lipca tego miesiąca. Możesz nawet wejść na moją stronę internetową lub na www.simplyoli.com slash Nazywam to „beytb”, więc B-E-Y-T-B. Możesz tam znaleźć się na liście oczekujących. Tak.

Chris Seiter:
W porządku. Robi więc dużo, ale… Ma podcast, cztery książki i dwa programy. Gorąco polecam ją sprawdzić. Dziękuję bardzo za przybycie.

Olivia Reiman:
Tak. Dziękuję bardzo za zaproszenie. Bardzo to doceniam.