Recenzje Filmów

Charliego Bartletta

2024

Zdrowy rozsądek mówi

wiek 16+ (ja) Agresywna komedia licealna lepsza dla dojrzałych widzów.

R
2008
97 minut

Zapisać Oceń film Dzielić Obejrzyj lub kup

Rodzice mówią

wiek 15+ Na podstawie

Dzieci mówią

wiek 15+ Na podstawie 6 recenzji Zdobądź to teraz

Wyszukiwanie opcji przesyłania strumieniowego i zakupu...

Common Sense to organizacja non-profit. Twój zakup pomaga nam pozostać niezależnym i wolnym od reklam.

Czy ta recenzja pominęła coś na temat różnorodności?

Badania pokazują związek między zdrową samooceną dzieci a pozytywną, różnorodną reprezentacją w książkach, programach telewizyjnych i filmach. Chcesz pomóc nam im pomóc?

wojna o planetę małp przewodnik rodziców

Co rodzice powinni wiedzieć

Rodzice muszą wiedzieć, że ta dojrzała komedia o licealistach jest pełna obrazów i odniesień do pigułek, innych narkotyków, piwa i likieru (z których wszystkie są używane przez uczniów, którzy również palą). Postacie omawiają samobójstwo, depresję i niespokojne relacje rodzic-dziecko. Są tam zdjęcia z brutalnych „filmów z walk” nakręconych przez studentów, pistoletu noszonego przez potencjalnego samobójcę i hałaśliwej demonstracji studenckiej. Bohater traci dziewictwo (poza ekranem, po kilku scenach pocałunków) i pojawia się mocny język, w tym „k--k”.

Bądź na bieżąco z nowymi recenzjami.

Otrzymuj pełne recenzje, oceny i porady dostarczane co tydzień do swojej skrzynki odbiorczej. Subskrybuj

Opinie użytkowników

Rodzice mówią
Dzieci mówią

Dorosły Ze scenariuszem kate69 23 marca 2009 wiek 16+ uwielbiam ten film Zgłoś tę recenzję Rodzic 5, 9, 11 i 14-latka Ze scenariuszem Jamesa Robertsona 4 stycznia 2009 wiek 13+ Zgłoś tę recenzję

Dodaj swoją ocenęWidzieć wszystko .

Nastolatek, 17 lat Napisane przez BestPicture1996 23 sierpnia 2013 wiek 15+

Ma problemy, ale w końcu kochasz Charliego!

Czasami naprawdę nie lubiłem „Charliego Bartletta”, czułem, że zapożyczał go zbyt mocno z filmów Hughesa z przeszłości, zwłaszcza ze skórzanej kurtki noszącej... Kontynuuj czytanie Zgłoś tę recenzję Nastolatek, 16 lat Napisane przez sokolnika 3 stycznia 2011 wiek 15+

to odpowiedni rodzice, więc wyluzuj

Szczerze nienawidzę, gdy dorośli mówią, że filmy takie jak ten nie są odpowiednie dla nastolatków. W tym filmie nie ma absolutnie nic, co każdy licealista... Kontynuuj czytanie Zgłoś tę recenzję

Dodaj swoją ocenęWidzieć wszystko 6 recenzji dla dzieci .

Jaka jest historia?

Wściekły na swojego nieobecnego ojca i matkę alkoholiczkę, bohater CHARLIE BARTLETTA szuka sposobów na odegranie się. Kiedy zostaje wydalony z kolejnej szkoły przygotowawczej za fałszowanie dowodów tożsamości, Charlie (Anton Yelchin) trafia do szkoły publicznej, gdzie staje się popularny, kiedy zaczyna udzielać kolegom rad i narkotyków, zmieniając leki (Ritalin, Xanax, Prozac) przepisane przez własnego lekarza i słuchanie niespokojnych nastolatków w fałszywych konfesjonałach w pokojach chłopców. Podczas gdy Charlie czuje się coraz bardziej komfortowo ze szkolnym łobuzem Murpheyem (Tyler Hilton) i jego najbardziej entuzjastycznym „klientem”, przygnębionym Kipem (Mark Rendall), jasne jest, że w końcu będzie musiał pogodzić się ze swoimi wyborami. Otrzymuje cenną niewielką pomoc od swojej matki, Marilyn (Hope Davis), więc szuka instrukcji i pocieszenia gdzie indziej – mianowicie u swojego nowego dyrektora, samotnego, szukającego aprobaty pana Gardnera (Robert Downey Jr.) i jego pięknej, córka gotowa do rebelii, Susan (Kat Dennings).

Czy to jest dobre?

Kolejny uśmieszek w stylu filmowym z liceum, Charlie jest z pewnością sprytny, ale jest też nieoryginalny. Podczas gdy jego poszukiwania tożsamości/rodziny/społeczności/popularności doprowadzają do aktualnych skrajności (sprzedaż pigułek, udzielanie porad dotyczących psychobabbley i kręcenie domowych filmów o walkach), podąża za znanym kursem dla dorosłych, który jest bardziej odpowiedni dla dorosłych widzów zaznajomionych z jego prekursorów kinematografii niż ci, którzy są obecnie w ferworze liceum. Pomysłowość historii Charliego, wygodna nieudolność jego matki i mobilizacja jego rówieśników nie tyle wychwalają cnoty publicznej edukacji – czy nawet cudownych odkryć wieku dojrzewania – ile próbują frazesów (czy Charlie straci dziewictwo, którego tak pragnie? Zgadnij!).

wina w naszej recenzji książki o gwiazdach

Nie oznacza to, że poszczególne momenty w filmie nie budzą pewnej energii czy dowcipu (zwłaszcza postać Downeya, który w swoich rozmowach ze studentami wnosi doskonałe znużenie, frustrację i nadzieję). Ale kiedy Charlie musi poznać własne ograniczenia i wartość bycia „sobą”, film staje się coraz bardziej przewidywalny.

Porozmawiaj ze swoimi dziećmi o ...

Rodziny mogą opowiedzieć o przesłaniach filmu o naszej kulturze „szybkiego naprawiania”, w której przepisywane są leki w celu złagodzenia problemów emocjonalnych lub społecznych. Czy zgadzasz się z wypowiedziami filmu? Jak myślisz, które części są przesadzone dla humoru? Rodziny mogą również omawiać napięcia między Charliem a jego rodzicami. Jak dyrektor zostaje ojcem zastępczym? Jak postacie – zarówno dzieci, jak i dorośli – mogą być bardziej wspierające i sprytne w kontaktach ze sobą?